Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De recensie over het album van Luigi Cinque, een tijdje geleden besproken alhier, zou net zo goed op deze plaats kunnen staan. Een zelfde uitgangspunt, namelijk een cafeetje aan de zee waar bezoekers uit het gehele meditterane gebied hun geld uitgeven en ze hun verhalen kwijt kunnen. En net als bij het album van Luigi Cinque reflecteert zich deze multiculturele (afschuwelijk woord, maar hier is het toepasselijk) aanpak ook in de muziek. Een jazzy aanpak met zang, trompet, gitaar, kora, drums, viool, djembe en piano.
Belangrijker als de keuze van instrumenten is echter de wijze waarop met deze verschillende instrumenten wordt omgegaan. Op beide albums is er sprake van vloeiende overgangen en mixvormen van ‘traditionele’ stukken. De reis-metafoor en de daarmee gepaard gaande identiteiten ‘tussen’ culturen, staan hier duidelijk centraal. Dat deze albums met enige regelmaat vanuit Italië tot ons komen is veelzeggend. In de ideale wereld van een Berlusconi spelen geografische grenzen misschien niet zozeer een rol, maar voert zijn machtswellust wel degelijk tot een situatie, waarin aan maar weinige personen een stem wordt toegekend die ook in de media te horen is. Dat er musici zijn die zich hier tegen verzetten is goed en kan dan ook alleen maar aangemoedigd worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/milagro-acustico/i-storie-caf-di-lu-fure-stiero/3088/
Meer Milagro Acustico op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/milagro-acustico
Deel dit artikel: