Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Uit Athens, Georgia komt Michael en nee, de naam Stipe behoeven we hier niet achter te zetten. Hoewel dit kwartet uit dezelfde fameuze studentenstad komt als R.E.M., Pylon en Neutral Milk Hotel hebben ze weinig met hun voorgangers gemeen. Begonnen in '93 zag hun debuut-cd How It Feels To Be Something On in 1999 het licht. Daar is nu een vervolg aan gegeven met The Day After My Confidence. Nu ken ik hun eerste schijf niet, maar het klinkt alsof ze deze keer goed naar de huidige emobandjes hebben geluisterd en daar hun draai aan hebben gegeven. Dit is deels geslaagd gedaan.Als ze het simpel houden en zich op de liedjes concentreren komen er mooie dingen uit. Tijdens het openings- en slotnummer lijkt het wel of Siamese Dream van The Smashing Pumpkins opstaat zonder hun 'monster of rocksound'. Het Tonic-achtige 'Still Life' zou het goed doen op Kink FM en de heerlijke uitwaaier 'Finish Line' is in ieder geval een download waard.
Het zijn juist deze nummers waarin Michael niet geforceerd lijkt te zijn. De andere helft van de tijd ontbreekt het aan melodie en kracht om hun bedoelingen duidelijk te maken. De extended jams die veel van hun nummers kenmerken komen erg mat over en er ontbreekt hierin een chemie die nodig is om de luisteraar mee te krijgen. Dezelfde patronen worden alsmaar herhaald zonder enige interessante toevoegingen. Toch nog maar iets beter luisteren naar Built to Spill en Sonic Youth wat dat betreft. De hoogte- en dieptepunten houden zich op dit album goed in evenwicht, en daarmee kan je Michael het voordeel van de twijfel meegeven. Toch zou ik zelf liever op een uitgebalanceerder album wachten waarbij de skiptoets overbodig wordt gemaakt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/michael/the-day-after-my-confidence/2331/
Meer Michael op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/michael
Deel dit artikel: