Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na drie maanden is al duidelijk dat 2012 weer een machtig jaar wordt voor de liefhebbers van soulmuziek. Eerst verscheen het spetterende debuut van Slim Moore, daarna kwam Lee Fields sterk terug en vervolgens brak de hype uit rond de garagesoul van Alabama Shakes. Nu vraagt de Engelsman Michael Kiwanuka aandacht voor zijn debuutplaat, Home Again.
Deze plaat klinkt - vooral op vinyl - ongelooflijk lekker. Kiwanuka's geluid is verwant aan dat van Bill Withers en Sam Cooke. Hij is een zwarte folkzanger - of een folky soulman - die gezegend is met een dosis melancholie en een songschrijverstalent dat kan rijpen tot de kwaliteit van iemand als Dan Penn.
Producer Paul Butler voorziet Kiwanuka van een geluidsbed dat rijkelijk en tegelijk ook subtiel wordt ingekleurd door cello's, violen, shakers en toetsen. Dit roept een pastorale sfeer op die we niet meer hoorden sinds het grandioze Veedon Fleece van Van Morrison, die toevalligerwijs ook optreedt op de eerste dag van het komende North Sea Jazz Festival.
Komen we aan bij het pure talent van de Brit met Oegandese wortels, die zich enige tijd als sessiemuzikant ophield in de jazzwereld. Op de soulladder staat hij ter hoogte van de geëngageerde Withers, die eenzelfde mix van stijlen uitprobeerde. Kiwanuka zingt een beetje als Sam Cooke deed: beheerst, een tikje lui, zonder grommen of krijsen en extreem stijlvol.
Home Again is dus een bijzondere gebeurtenis. Een plaat die meer impact krijgt naarmate de avond vordert. Kiwanuka's tien liedjes - waarvan we er twee al kenden als single - zijn verbluffend fraai, ontspannen en toch erg soulvol. Deze jongeman eist meteen zijn plek op, zoals dat hoort bij grote artiesten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/michael-kiwanuka/home-again/22726/
Meer Michael Kiwanuka op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/michael-kiwanuka
Deel dit artikel: