Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“And where we go from here, is anybody’s guess”: met een existentiële levensvraag als deze uit de speakers knallend, schieten we doorgaans als opgejaagd wild het huis uit. Kortom, het is duidelijk dat de wereld van Jonathan Donahue weinig gelijkenis vertoont met de onze. The Secret Migration van Mercury Rev steekt bovendien in een oerlelijke hoes die je de stuipen op het lijf jaagt en waaraan je in geen honderd jaar nog herinnerd wenst te worden. Maak je vooral geen zorgen, want als eenmaal de muziek uit de startblokken schiet, smelten alle vooroordelen als sneeuw voor de zon.
Het recente verleden van de band in acht genomen, mag dit geen verrassing heten. De Amerikanen waren immers zo gul om met Deserter’s Songs één van de meest fabelachtige platen van de jaren negentig af te leveren en herhaalden dat huzarenstukje in 2001 nog eens met het mogelijk nog fascinerender All is Dream. De weidse orkestraties en breed uitwaaierende melodieën zijn ook op The Secret Migration intact gebleven, al houdt de band uit de Catskill Mountains het deze keer behoorlijk compact. De Spectoriaanse bombast heeft grotendeels het veld geruimd voor subtielere accenten. Zo dwalen er opvallend veel pianoakkoorden door de nummers en weerklinkt er hier en daar een opvallend prominente bas. De typerende ‘zingende zaag’ blijft achterwege, maar niet getreurd: de gitaar- en vioolpartijen zijn nog steeds overvloedig aanwezig. Dit alles wordt bovendien in juiste banen geleid door de glasheldere productie van voormalig bassist Dave Fridmann die er als geen ander steeds weer in slaagt om zijn stempel op een plaat te drukken (zie ook zijn niet geringe verdiensten voor Flaming Lips).
Van zanger Jonathan Donahue is dus bekend dat hij het grote gebaar niet schuwt, getuige zijn – ook nu weer – occulte, niet van allegorische voorstellingen gespeende, songteksten die vaak verwijzen naar de wonderbaarlijke spelingen van Moeder Natuur. Het zou echter goedkoop zijn om de man af te schilderen als een pathetische zielenknijper, daarvoor zijn diens emoties te rauw en te authentiek. Ook vocaal hijst hij zich op deze plaat ver boven elke verdenking uit, wat nogmaals bevestigt dat hij één van de weinige échte klasbakken van zijn generatie is.
Dit alles brengt ons tot de slotsom dat The Secret Migration een plaat geworden is die jou na enkele beluisteringen als een wurgslang om het lijf klemt en je vervolgens ongegeneerd naar adem doet snakken. Meesterwerk nummer III van Mercury Rev is een feit, hoevelen doen deze band dat na?
http://www.kindamuzik.net/recensie/mercury-rev/the-secret-migration/8870/
Meer Mercury Rev op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mercury-rev
Deel dit artikel: