Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe vaak komt het voor dat een plaathoes zo volstrekt tekenend is voor het karakter van een band? Zo zeer dat de grootste fantast telkens weer nieuwe ontdekkingen kan doen. Waar je ook kijkt, de exploratie van dit bizarre universum blijft intrigeren. Je kan zomaar minutenlang blijven staren naar het werkje van kunstenaar Craig Thompson. En dan hebben we nog geen enkel woord gewijd aan het muzikale schilderspalet van Menomena.
Danny Seim, Justin Harris en Brent Knopf vormen de mysterieuze en creatieve driehoek achter deze vreemde bandnaam. Friend and Foe is hun derde album, en na de eerdere werkjes I Am the Fun Blame Monster en Under An Hour hun eerste klusje voor de Amerikaanse talentscout Barsuk, zeg maar het trans-Atlantische equivalent van Excelsior.
Typerend aan het uit Portland afkomstige Menomena is het eigenhandig door pianist Brent Knopf ontworpen systeem, Deeler (digital looping recorder) genaamd, waarmee korte stukjes muziek gesampled worden en als een soort algoritme in langere loops geplaatst worden. Bijna klinisch samengestelde muziek, ben je geneigd te denken. Menomena’s magische, muzikale mathematica, zo u wilt.
Menomena artistiek gezien van tags voorzien is uitermate lastig. Af en toe kent het de nervositeit van Clap Your Hands Say Yeah, maar regelmatig doemen ook ingenieus samengestelde klanken van hilariteit en krankzinnigheid op, zoals we die onlangs nog konden horen op de nieuwe plaat van the Earlies. Onrust en tintelende rustpuntjes wisselen elkaar continu af. Geen enkel nummer klinkt ook maar bijna hetzelfde.
Ook qua songteksten is het verdomd lastig Menomena in de houdgreep te krijgen. Met veelal cryptisch kretologieën en knap gevonden woordspelingen wordt de geest geprikkeld. Neem nou een regel als "I’ve got a stranglehold on this decision" of "O, to be a machine/O, to be wanted/O, to be useful".
Volgens Danny Seim loopt het het dualisme van het haten van degenen van wie je houdt en vice versa als een rode draad door Friend and Foe. Mede veroorzaakt door intensieve discussies binnen de band tijdens het opnameproces.
"Between the skin and bone is where the West was won", aldus Menomena in afsluiter ‘West’. Zo net onder die huid is het ook ongeveer waar de liedjes zich nestelen. Net zozeer als je door de krankzinnige hoes volledig gebiologeerd kan raken, ben je voor je het goed en wel in de gaten hebt volstrekt in het vacuüm van Friend and Foe gezogen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/menomena/friend-and-foe/15017/
Meer Menomena op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/menomena
Deel dit artikel: