Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als Europese band die binnen zes jaar drie albums uitbrengt, zou je er toch in moeten kunnen slagen om jezelf binnen het bereik van de radar te spelen. Zo niet Meleeh, een kwintet dat het verdient om opgepikt te worden, afgaande op To Live and Die Alone.
Produceren kunnen ze wel in Zweden. Naar Göteberg is een hele stroming metalbands vernoemd en ook Zweedse hardcorebands hebben over het algemeen een herkenbaar stempel, vormgegeven door een accurate benadering van het livegeluid. Zelfs nu nog laat Refused zijn sporen na, wat ook blijkt uit de door Meleeh gehanteerde combinatie van slepende posthardcore en ritmische dynamiek.
Behalve wereldkritiek heeft Meleeh nog een ander stokpaardje. Klaarblijkelijk vormen onverwerkte jeugdtrauma's een voedingsbodem voor teksten, waarin Thomas Florén zich tussen hoop en vrees bevindt. "When wolves form a circle our true love is grand", komt vanuit zijn tenen in 'What I Carry with Every Heartbeat'. De mineurstemming geeft de anderszins standaard doorbeukende hardcore een extra dimensie, bijgestaan door een tweede, melancholische gitaarpartij die broeiend onder To Live and Die Alone doorloopt.
De snelkookpan van emoties staat te trillen onder hoge druk. Groots en Meeslepend luidt het cliché dat op Meleeh van toepassing is. Nooit bezwijkend voor de verleidingen van hysterische screamo weet de band zijn frustraties in goede banen te leiden. Een livesetting is het enige dat nodig is om het drukventiel met veel kabaal te openen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/meleeh/to-live-and-die-alone/19806/
Meer Meleeh op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/meleeh
Deel dit artikel: