• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mazes | Ores & Minerals

Opwindende metronoompop.
CD, Fat Cat/Konkurrent

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 18 maart 2013

Wanneer een band lofirammelgeluid, viersporenrecorder en spontaniteit achter zich laat, is het soms oppassen geblazen. Een futloze en gladgestreken plaat ligt op de loer, zoals bijvoorbeeld Best Coast overkwam. Mazes is een drietal uit Manchester dat met Ores & Minerals uit de voetsporen van lofigrootheden Guided by Voices en Eric's Trip treedt, en niet in dezelfde val trapt als Best Coast. Het badkamergeluid maakt dan wel plaats voor een studioversie, maar ze ontdekken daarnaast loops en motorikbeats.

En zo staat de vierde plaat van Mazes ineens in het teken van opwindende metronoomindiepop. Ze laten het fragmentarische verleden niet helemaal achter zich met een drietal schetsmatige songs, zoals bijvoorbeeld 'Dan Higgs Particle'. Jammer van deze muzikale smetjes, maar met de overige acht nummers is het smullen geblazen. Het begint meteen al goed met de lichte zang en laidback gitaarkronkels van 'Bodies', dat eindigt met een bijna vier minuten durend geslaagd lesje in gitaarpsychedelica.

Echt leuk maken ze het wanneer motorik en loops het uitstekend kunnen vinden met fijnzinnige en melodieuze gitaarlijnen, terwijl Jack Cooper er nonchalant en ijl bij zingt. Voor je het echt in de gaten hebt, zit je in een trance. Zo eentje die neopsychedelische gitaarbands met bijvoorbeeld vier gitaren en veel muzikaal spierballenvertoon proberen te bewerkstelligen, waardoor dat soms juist niét lukt. Het knappe van Mazes is dat ze die trance met deze plaat wel weten te bereiken, maar dan met een Pavement-achtige achteloosheid.

Een fraai voorbeeld is 'Skulking', waarin de venijnig geloopte baslijn het pionierswerk van Neu! oproept. Terwijl de gitaar uiteindelijk - gruizig en krassend gelijk The Velvet Underground - een uitweg vindt. In 'Bite' tikt de metronoom op zijn snelst, maar blijven de drums achterwege zodat Mazes van iets simpels iets bijzonders maakt. Het golvende getokkel maakt van 'Sucker Punched' en 'Jaki' onweerstaanbare topsongs die eveneens iets dromerigs over zich hebben. Mazes wilde volgens Cooper een plaat maken die niet door 'iets' maar door 'alles' is beïnvloed. In die opzet slagen ze met deze plaat uitstekend want ze schudden de britpop er aardig mee op.

http://www.kindamuzik.net/recensie/mazes/ores-minerals/23815/
Meer Mazes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mazes