• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mayer Hawthorne | Where Does This Door Go

Deze plaat is een grap.
CD, Universal

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 16 juli 2013

Mayer Hawthorne had de schijn altijd al tegen. Voor een (neo-)soul man was hij niet alleen overgetalenteerd, hij was ook een glijer eersteklas en een nerd in wolfskleren, in die zin dat hij zich van top tot teen in Tommy H. kleedt en een hip petje of een andere leuke accessoire toevoegt. Where Does This Door Go is de overtreffende trap die Hawthorne resoluut uit het soulgenre leidt.

Dat moge een bevrijding zijn, want wat moet je in hokjes als je een knappe jonge muzikant van dertig jaar bent. Maar de bloedeloze perfectie van deze plaat - een gevaarlijke grens die Hawthorne tot dusverre steeds nét niet passeerde - jeukt verschrikkelijk. Jongens en meisjes, hier staat een nieuwe Donald Fagen op, het archetype saaie lul met doodgespeelde en doodgeproduceerde popmuziek.

Cool vindt Hawthorne dat. Hij verklapte al dat-ie niet alleen van Steely Dan houdt, maar ook van Michael McDonald en The Cars. Voeg er wat ons betreft de Duitse disco van Modern Talking aan toe en we naderen de afgrond. Precies daar staat hij met zijn vingers te knippen, onze voormalige hoop in bange souldagen, de bleekscheet die inmiddels de strijd aangaat met foute r&b'ers die de videokanalen bevolken met al even foute video's.

Wat bezielt Hawthorne? Gewoon kijken hoe ver hij kan gaan. Anderzijds wil zijn maatschappij Universal de mensen natuurlijk zoveel mogelijk platen in hun mik douwen. Dat leidt tot een ironische verstandhouding tussen het tongue-in-cheek-genie en de commerciële machine achter hem. Zelden zulke knappe commerciële muziek gehoord die totaal geen indruk maakt. Wat een grap is deze plaat.

http://www.kindamuzik.net/recensie/mayer-hawthorne/where-does-this-door-go/24146/
Meer Mayer Hawthorne op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mayer-hawthorne