Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de tweede helft van de jaren negentig werd de nu zo booming music scene van Omaha, Nebraska, gedomineerd door de band Lullaby For The Working Class. Het singer-songwriterduo Mike Mogis en Ted Stevens was de creatieve tandem achter de groep. Waar Mogis later zo’n beetje alles produceerde wat op het Saddle Creek-label uitkwam, sloot Stevens zich na zijn Lullaby-periode aan bij Cursive. En daarnaast richtte hij zijn ‘eigen’ Mayday op. Als uitlaatklep voor het ingetogen werk, tegenover het hardere Cursive. Fast-forward naar het heden. Mayday heeft met Bushido Karaoke inmiddels zijn derde album uitgebracht. Op Saddle Creek, uiteraard.
Om maar meteen het plot weg te geven, Ted Stevens is geen Bright Eyes. Ze maken zeer vergelijkbare muziek, wisselen muzikanten uit en ze komen elkaar ongetwijfeld elk weekend tegen in de kroeg. Maar kwalitatief legt Stevens het dik af tegen zijn plaatsgenoot. Plus, Bright Eyes heeft geen drie covers (INXS, Gillian Welsh en Neva Dinova) nodig om het niveau van zijn albums op te krikken. Dat neemt niet weg dat Bushido Karaoke een, daar heb je hem weer, ‘aardige plaat’ is.
De muziek is van een redelijk niveau. Mayday houdt keurig het midden tussen folkrock, alt.country en indie. En hier en daar komt er een uitschieter langs. Zoals de door een piano gedragen opener ‘Pelf Help’. Of ‘Father Time’, dat sterk lijkt op de bombastisch gearrangeerde nummers op Bright Eyes’ Lifted. Ook qua zang. Verder lijkt Stevens behoorlijk wat tijd in zijn teksten te hebben gestoken, want regelmatig valt er een grappige zinsnede op. ‘Rock and Roll Can’t Save Your Life’ staat er zelfs bol van. Maar ondanks alles staan er te veel net-nietjes op Bushido Karaoke om van een echt sterk album te kunnen spreken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mayday/bushido-karaoke/10321/
Meer Mayday op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mayday
Deel dit artikel: