• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Maximilian Hecker | Rose

Zoete liefdespop die met mate genuttigd dient te worden.
CD, Kitty-Yo/PIAS

Tekst: Wilko van Iperen

Publicatiedatum: 07 mei 2003

Fotomodel zijn en muziek maken, Maximilian Hecker doet het. Van deze jonge inwoner van de Duitse metropool Berlijn is zojuist Rose verschenen, zijn tweede langspeler. Op Rose zijn de Britpop invloeden zo goed als verdwenen en klinkt Hecker meer als de Pet Shop Boys die Simon & Garfunkel nadoen, en niet onverdienstelijk. De eerste helft van Heckers nieuwe album is sprankelend. De liedjes zijn stuk voor stuk gevoelige pareltjes waarin onbeantwoorde liefde en ander leed voorbij komt. Weliswaar balanceren de liedjes telkens op het randje van kitsch maar het hartzeer van deze jonge Werther is in eerste instantie wel erg opwindend: scherpe melodieën en vederlichte synthpop waar Erasure nog een puntje aan kan zuigen.

Maar waar kitsch door spanning, dynamiek en een flinke knipoog niet hoeft te vervelen doen de nummers van Hecker dat op een gegeven moment jammer genoeg wel. De liedjes zijn geen bedoelde kitsch maar worden het door de op de tweede helft van het album ineens opzettende oppervlakkigheid. Hoe dichterbij de eindstreep, hoe meer Hecker het over de boeg van oninteressante ballades gooit die geen recht doen aan de frisse misère van de eerste helft. De plaat zakt in wanneer blijkt dat de Duitser het pathetische niet weet te doseren en dan wordt het net even te zeurderig. Zwaar vervormde drums in ‘My Friends’ kunnen niet meer verhelpen dat wat als een afwisselende plaat met sterke zoete poptunes begon toch uitloopt op zielig huilen. Ja, zoals dat zo goed kan bij de films voor de dames die op de commerciëlen uitgezonden worden tijdens de vertoning van voetbalwedstrijden die het manvolk tegelijkertijd in andere kamers van het huis kijken op de ouderwetse publieken.

http://www.kindamuzik.net/recensie/maximilian-hecker/rose/3037/
Meer Maximilian Hecker op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/maximilian-hecker