• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Maxïmo Park | A Certain Trigger

Venijnige stroomstoten die zelfs een olifant doen zwijmelen.
CD, Warp/Rough Trade

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 20 mei 2005

Met een weergaloos concert tijdens Les Nuits Botanique riposteerde Kaiser Chiefs vorige week overtuigend alle adelbrieven die hen de afgelopen maanden aangereikt werden. Inmiddels zijn er met het Newyorkse The National en The Cribs uit Leeds alweer twee nieuwe – en overigens meer dan terechte – (bescheiden) hypes opgestaan. Dé groep waar u momenteel echter nauwelijks omheen kunt (indien wij het voor het zeggen hadden weliswaar), is Maxïmo Park, de eerste rockband in de vermaarde elektronicastal van Warp.

April 2005: na het overdonderende concert van Maxïmo Park tijdens het Dominofestival in de AB wordt het reservoir superlatieven in onze recensie aardig op de proef gesteld. Op dat ogenblik hebben we hun debuut pas in huis en dat ontlokt ons prompt volgende analyse: "A Certain Trigger raast als een op hol geslagen HST door de huiskamer en verpulvert elk opduikend obstakel tot waardeloos schroot."
Mei 2005: we zijn een dikke maand verder, A Certain Trigger ligt pas in de winkelrekken en het kost ons nauwelijks nog moeite om de plaat vlekkeloos mee te neuriën, als het moet zelfs achterstevoren!
Om maar te zeggen: het Britse Maxïmo Park bestiert een geluid dat melodieuzer klinkt dan Franz Ferdinand, geraffineerder in elkaar steekt dan The Strokes en de reputatie van bands als The Futureheads of The Killers met rasse schreden doet verbleken.

Wie het oor de afgelopen tijd gepassioneerd aan de speakers van de betere radiostations hield, ontwaarde in ‘Apply Some Pressure’ en ‘Graffiti’ tot de tanden gewapende singles waar geen enkel verweer tegen in te brengen valt. Meer nog, ook de andere elf songs op dit debuut bruisen en sprankelen als parelend bronwater en maken één voor één aanspraak om het tot instant classic te schoppen. Zelfs het feit dat er afwisselend echo’s van The Cure (‘I Want You to Stay’), The Smiths (‘Postcard of a Painting’), The Stranglers (‘Limassol’) of Dinosaur Jr. (‘Going Missing’) te horen zijn, kan daar niets aan veranderen. Aan elke gitaarriff zit immers een voltage verbonden waarmee je zelfs een olifant doet zwijmelen. Het zijn venijnige stroomstoten die eveneens hun weerslag hebben op een erg bevlogen ritmesectie en ook zanger Paul Smith volcontinu onder hoogspanning zetten.

Een andere pijler van het succes dat Maxïmo Park de komende maanden ongetwijfeld te beurt zal vallen, is de duizelingwekkende intensiteit die het kwintet in elke song tot leven wekt. Reminiscenties aan het fenomenale niveau dat Bloc Party handhaaft op Silent Alarm zijn misschien overtrokken, maar met A Certain Trigger wordt het viertal rond Kele Okereke alleszins op scherp gezet. Ook andere gelijkgestemde zielen hebben er een meer dan te duchten concurrent bij en weten wat hen te doen staat! En u daar? Wel, hebt u enige affiniteit met één van bovenvermelde bands dan is dit opzienbarend debuut gevonden vreten voor de volgende cd-aankoop!

Maxïmo Park is intussen ook bevestigd voor Pukkelpop, dat plaatsvindt van 18 tot en met 20 augustus 2005.

http://www.kindamuzik.net/recensie/max-mo-park/a-certain-trigger/9579/
Meer Maxïmo Park op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/max-mo-park