Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tja, ik zou hem wel voor zijn kop kunnen slaan. Max de Wardener - hoog en droog gevestigd binnen Matthew Herbert's label Accidental en bassist in de band van Dani Siciliano - is geweldig! Als je je album kunt beginnen met een vertaling van Steve Reich naar hedendaagse elektronica ('Luster') en dat vervolgt met speels springerige glitch a la Aphex Twin op zijn best ('Automata') ben je onmiddellijk een grote. Dikke punt. Ook het melodieuze miniatuurtje 'Until My Blood Is Pure' - Boards of Canada op zijn meest pastoraals - klinkt zo waanzinnig goed dat ik mijn ziel zonder problemen aan de duivel verkoop, mocht hij Max de Wardener heten.
Echt, je valt van de ene verbazing in de andere, want hoewel niet altijd even origineel is De Wardener toch overal even inventief en zelfs geniaal bezig. Wat later op bet album wordt het allemaal wat abstracter, zeker als de van baas Herbert afgekeken samplekunst in 'Wire' wordt geïntegreerd en wordt vermengd met dwarse beat. En als even later zelfs porties jazz en modern klassiek naar voren komen, worden die middels wat opgefokte beats regelrecht naar een soundscape geleid.
Kun je het nog volgen? En dit alles, schrik niet, gebeurt in 33 korte minuten. En daarom wil ik hem op zijn bek slaan, onze Max de Wardener. Want hier staan verdomme ideeën op die makkelijk honderd minuten muziek hadden kunnen opleveren! De Wardener heeft gekozen voor fantastisch mooie miniatuurtjes, een ideeënrijkdom waar je eng van wordt, maar laat je na 33 minuten zomaar weer in het ijskoude bad vallen dat dagelijkse realiteit heet. En dat is verschrikkelijk jammer, hoe goed Where I Am Today ook is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/max-de-wardener/where-i-am-today/6979/
Meer Max De Wardener op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/max-de-wardener
Deel dit artikel: