Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op rommelmarkten kom je ze nog wel eens tegen, jaren zeventig elpees met rockbewerkingen van klassieke muziek. Wat ook je mening mag zijn over de symfonische rock van Ekseption of Emerson, Lake & Palmer, er zijn in later jaren maar weinig muzikanten opgestaan die het neoklassieke bombast van deze groepen wisten te overtreffen. Voor de Italiaanse slagwerker Massimo Aiello is het een peuleschil. Hij gaat gewoon lekker een potje drummen bij een orkest dat de Negende Symfonie van Beethoven speelt.
Artistiek is het volslagen leeghoofdig, dit in de studio geconstrueerde eerbetoon. Maar het blijft aandoenlijk om kennis te nemen van eenlingen die consequent hun diepste dromen najagen. Een cd-opname is zo gemaakt, peperdure orkesten hoef je tegenwoordig niet meer te huren voor een megalomaan symfonisch project. Klassieke muziek rip je integraal van een Slowaaks budget-cdtje. Koptelefoon op, digitale recorder aan, en overdubben maar. Zo simpel is het. Achter Aiello’s drumstel klinkt dan ook een digitale kopie van de Slowak Radio Symphony Orchestra.
Goedkoop? Grotesk? Banaal? Jazeker, maar het zal niet verbazen dat Drum In The Symphony no. 9 tegelijkertijd verbazend knap is in ieder detail. Het drumstel is perfect gestemd, de mix met het cd-orkest is briljant. Aiello’s zelfverzonnen ritmes over Beethovens Negende bewegen zich op amusante wijze tussen droogkloterig in de melodieuze begindelen, tot heroïsch in de Finale. En, het moet gezegd, de plotseling op de luisteraar neervallende jazzy drumsolo tegen het einde is gewoon voorbeeldig. Open en los, met een voelbare onderliggende puls, en niet te lang. Kom daar maar eens om tegenwoordig.
http://www.kindamuzik.net/recensie/massimo-aiello/tribute-to-beethoven-drum-in-the-symphony-no-9/4503/
Meer Massimo Aiello op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/massimo-aiello
Deel dit artikel: