Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Berlijnse duo Märtini Brös gooit momenteel hoge ogen op de dansvloeren bevolkt met de electroclash-generatie die hard gaan op alle elektronische muziek waar de jaren tachtig in doorklinken. En niet onterecht, want de twee maken aanstekelijke disco-electropopliedjes waarop het goed dansen is voor zowel hippe scholieren als stuivertjes zoekende new wavers. En ondanks de ludieke toon die doorklinkt in nummers op hun tweede album Love the Machines, maken DJ Clé en Mike Vamp wel degelijk serieus funkende beats. In '(She's) Heavy Metal' brengen ze een strak stompende ode aan een dame die mannen om haar vinger windt en ze net zo makkelijk weer bij het grof vuil zet, en ook 'Chicken Claw' lijkt een hommage, aan een dansgodin deze keer, over een broken beat die verandert in een straf technoritme (en weer terug) met een rauw gitaarlijntje als ondersteuning. 'High Risin'' is dan weer licht aan Underworld en Leftfield herinnerende techno, terwijl in 'Traveller' de gitaren weer tevoorschijn worden gehaald voor een aan vroege britpop refererende song, inclusief Stone Roses-achtige zang.
Er wordt niet alleen maar gedanst op Love the Machines: het merkwaardige 'Psychic Weaklings of Western Civilizations' begint met wat gebliep en en geknor en eindigt na vijftig seconden weer met een rockerige gitaarriff, 'Smile' is een shoegaze-tussendoortje en ook 'Don't Be a Number' is een rustpunt, zij het van slechts een dikke minuut. Verder is het album een lekker wegluisterend en -dansend plaatje dat het ongetwijfeld goed gaat doen op de door electrotrash en punkfunk aangedreven dansvloeren van Europa.
http://www.kindamuzik.net/recensie/martini-bros/love-the-machines/6175/
Meer Martini Bros op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/martini-bros
Deel dit artikel: