Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na een vlotte reeks platen en succesvolle optredens in de VS en Canada stokt de machine die Mardi Gras. BB heet voor een tijdje. Vervolgens heeft frontman Doc Wenz twee jaar nodig om zijn hoofd leeg te maken en nieuwe muziek te componeren. Maar My Private Hadron is één van de fraaiste werkstukken geworden van het Duitse collectief met wortels in de krautrock.
De oververtegenwoordiging van blazers in de band is nog steeds een feit, maar ditmaal lijkt de erg jazzy muziek minder door New Orleans beïnvloed dan op eerdere werkstukken, zoals 29 Moonglow en The Exile Itch. De nieuwe plaat is Europeser. Ze swingt nog wel, maar minder uitbundig dan voorheen.
Doc Wenz heeft een stem waar je zielsveel van houdt of die je hartsgrondig haat. Zijn knijpend hoge geluid, met een hysterisch tintje, geeft de fijnzinnige composities en arrangementen net dat extra scherpe randje. Maar voor hetzelfde geld hoor je in hem een kikker of een stripfiguur.
Mardi Gras. BB blijft ook met My Private Hadron een mysterieus gezelschap, dat avontuurlijke platen aflevert van een constant hoog niveau. Met een beetje fantasie kan de groep als het Europese antwoord op Calexico geafficheerd worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mardi-gras-bb/my-private-hadron/18280/
Meer Mardi Gras. BB op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mardi-gras-bb
Deel dit artikel: