Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hardrock/metalgitarist en –veteraan Marcel Coenen is een waar voorbeeld van jong geleerd is oud gedaan, speelt vanaf zijn zestiende in bandjes en vervulde met één daarvan zelfs voorprogramma's voor bijvoorbeeld Queensrÿche. Guitar Talk klinkt zoals zijn titel doet vermoeden. Het is gitaarmuziek; gepiel op gitaren, gesolo, geram, getokkel, gebeuk. Maar wacht! Dat klinkt misschien negatief. En zo is het totaal niet bedoeld. Deze plaat is een proeve van bekwaamheid van een geweldige meestergitarist. Coenen laat de snaren spreken. Coenen laat de gitaarfreak horen wat er mogelijk is met zes of zeven strakgespannen kabeltjes metaal. Doet het voor, laat je watertanden.
Oorspronkelijk een demotape-je, maar aangevuld en geremasterd horen we hier een topgitarist uit ons eigen kikkerlandje aan het werk. Begeleid door een zelfgeprogrammeerde drumcomputer speelt Coenen de sterren van de hemel. Of het nu gaat om hints naar Pantera of Meshuggah zoals in de opener 'Independence Day', of een melodieuze ballad in Satriani-stijl ('Inner Alchemy'), Coenen weet wat hij doet. En hoe! Invloeden van de groten uit de gitaarheldenhoek van de Hall of Fame passeren de revue, met een veelheid aan stijlen en genres. Ibanez heeft deze man niet voor niets een endorsement gegeven. Als je met een eigen stem je instrument door zoveel bochten, emoties en stromen weet te bewegen, dan ben je hard op weg een grootmeester te worden.
Voor een heel album is het voor de meesten onder ons wellicht wat veel van het goede. Voor de al dan niet zelf spelende gitaarfreaks is het bijna verplichte kost. Geheel instrumentaal en op de soms wat machinaal klinkende drums na, prima klinkend, is Guitar Talk een best visitekaartje. Zie het als een soundtrack voor bij de clinics die Coenen her en der geeft en doe er je voordeel mee. Want dit album is niet alleen een egostrelend werkstukje uit de thuisstudio van Coenen, het is ook en vooral exemplarisch voor modern heavy gitaarspel. En als geweldige bonus krijg je halverwege een snoeiharde progressive versie van het Wilhelmus voor je kiezen. Als Coenen zijn gitaren altijd zo kan laten praten, ben ik erg nieuwsgierig naar het album van zijn nieuwste band: Sun Caged.
http://www.kindamuzik.net/recensie/marcel-coenen/guitar-talk/3973/
Meer Marcel Coenen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marcel-coenen
Deel dit artikel: