Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Apples In Stereo lijkt me nou niet echt een band waar je als frontman te weinig creativiteit in kwijt kan, maar daar moet Robert Schneider anders over denken. De privé-speeltuin van Schneider heet Marbles, en schijnt al in 1992 in het leven geroepen te zijn. Nu zijn obscure zijprojectjes in de Elephant 6-stal eerder regel dan uitzondering, maar Marbles was ondergetekende tot op heden volslagen onbekend. Niet helemaal terecht, blijkt nu. Want al rept de bio natuurlijk weer onbescheiden en schromelijk overdreven over een puur popmeesterwerk, feit is dat Expo klinkt als een ruw afgewerkte vroege plaat van The Apples. En nog best een goeie ook.
Privé-speeltuin of niet, Schneider richt zijn blik net als de moederband wat de melodieën betreft weer lekker op de jaren zestig. En gelukkig maar. Het levert enige diamantjes op als opener 'Circuit' en de slepende pure pop van 'When You Open'. Zélf wilde Schneider op Expo klinken als een top 40-ster uit de jaren tachtig, maar die vreemde persoonlijke missie wordt nogal bemoeilijkt met al die verwijzingen naar de Beach Boys, retro-futuristische synthesizers en psychedelische harp- en klarinetintermezzo's. Veel uitmaken doet het niet, want Expo is een fijne knutselplaat vol goede ideeën, hier en daar een zweem van pop-perfectie, en vooral heel veel charme. Daar kan geen top 40-ster uit de jaren tachtig tegenop, Robert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/marbles/expo/10633/
Meer Marbles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marbles
Deel dit artikel: