Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als de tracks van dit plaatje voorbijstuiteren, is de vraag welk rootsy genre Maison du Malheur níét beheerst. De groep rond J.P. Mesker zou zich prima redden in de kroegen en op de stomende straathoeken van New Orleans. Stomping Ground is een Amerikaanse droom, een natte droom over oldtimers, jazz, rockabilly, juke joints en zwierende petticoats. Maison du Malheur is zo authentiek als Elvis Presleys brylcreem.
Stomping Ground opent stampend en soulvol met de single 'Join the Weeds', een song waarvoor de term hook bedacht kon zijn en waarop blazers de dienst uitmaken. Eigenlijk kan het na zo'n opening niet meer misgaan. Maar bij soul alleen blijft het niet. De banjo komt er al snel bij, een pianootje, brushes, een tuba. En de jazz tettert je vervolgens om je oren. Rode draad in deze lavastroom van oude muziek met een jonge geest is de stem van Mesker.
Misschien is dat niet per se het sterkste onderdeel van het groepsgeluid. Kwestie van: je moet er van houden of niet. Zoals trouwens bij veel grote stemmen het geval is (Dylan, Waits enz.). Maison du Malheur tapt uit enkele van dezelfde en nog een paar andere vaatjes dan onze beste rootsband T-99 en is op dit moment zeker een van de opwindendste acts in het land of dan tenminste in het genre. Binnenkort op een podium in elke uithoek van het land.
http://www.kindamuzik.net/recensie/maison-du-malheur/stomping-ground/26331/
Meer Maison du Malheur op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/maison-du-malheur
Deel dit artikel: