Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De artikelen lezend die de afgelopen jaren op KindaMuzik zijn verschenen over Jason Molina, vraag ik me af of er nog wat opmerkelijks over 's mans muziek te vertellen valt. Het kan natuurlijk aan ons gebrekkige referentiekader liggen dat altijd de namen van Neil Young, Steve Albini en Will Oldham worden genoemd. Maar er is geen ontkomen aan en dat zal altijd wel zo blijven, want verandering is een woord dat de sympathieke Amerikaan schijnbaar niet kent. Of het moet de wijziging in bandnaam van Songs: Ohia naar Magnolia Electric Co. zijn.
Op Fading Trails doet Molina dus wat hij al ruim tien jaar doet: melancholische countryrock spelen waarin genoeg ruimte is om eens stevig los te gaan op de gitaar (zoals Young dat doet), zingen met een snik in de keel (zoals Oldham dat doet) en de muziek zo rauw mogelijk op tape zetten (zoals de evenmin evoluerende Albini dat doet). De gastrollen, deze keer onder andere toebedeeld aan Andrew Bird en David Lowery (Cracker), maken het vaste plaatje van de immer roterende bezetting compleet.
De lovende recensie laten we dit keer echter achterwege. Hoe fijn sommige nummers ook mogen klinken, we weten het nu na meer dan een dozijn albums wel. Daar doet een naamsveranderings op zijn tijd niets aan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/magnolia-electric-co/fading-trails/13858/
Meer Magnolia Electric Co. op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/magnolia-electric-co
Deel dit artikel: