Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Iedereen wil een winnaar zijn, of er tenminste bij horen. Zo is het algemeen bekend dat zwevende kiezers eerder zullen stemmen op partijen die hoog staan in de peilingen. Blijkbaar gaat deze theorie ook op in de muziekindustrie, want sinds de terugkeer van new wave en postpunk zegt elke nietszeggende band beinvloed te zijn door de eighties. De jaren ’80 zijn hip en daar wil je als band maar al te graag van profiteren – pardon, genieten. Maar zoals de Kaiser Chiefs pas goed werden nadat ze zich toelegden op de muziek die ze aan het hart lag, leidt ook een geforceerde keuze voor postpunk en new wave niet altijd tot een goed resultaat. Of, zoals in het geval van Macrosick, je kan wel zeggen dat je hip bent, maar als je dat niet volledig kunt waar maken sta je ook mooi met je bek vol tanden.
Macrosick rekent de zogenaamde Eno-zwaargewichten Devo en Talking Heads tot zijn voorbeelden en noemt verder Dadaisme, existentialisme, filosofie, propaganda uit de 20e eeuw en de Bijbel als invloed. Dat laatste heeft een verklaring, want de band is een vervolg op de Christelijke rockband Earthsuit. Met deze nieuwe formatie lijkt het zestal nog zoekende te zijn, want samengevat klinken ze als een mindere versie van Hard-Fi, die nergens zo spannend wordt als bovenstaande namen doen vermoeden. Het levert wel een paar aardig swingende popnummers op, maar voldoet nergens aan de hoge verwachtingen die het zestal zelf heeft geschept. Daar doet zelfs die wel erg voor de hand liggende Devo-cover niets aan af. Zo zie je maar, als je bij de winnaars hoort wil dat niet meteen zeggen dat je er zelf ook iets mee op schiet.
http://www.kindamuzik.net/recensie/macrosick/demodisk/10889/
Meer Macrosick op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/macrosick
Deel dit artikel: