http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

M83 | Saturday = Youth

De wollige synthesizerkitsch van M83 blijft fascinerend.
CD, Virgin/EMI

Tekst: Niek Hofstetter

Publicatiedatum: 20 mei 2008

In het kielzog van Air verschijnen steevast potentiële opvolgers. Vooral wanneer zo'n groep zich, met behulp van de met Air opgedane bagage, kan ontwikkelen tot eentje met een eigen smoel, heeft die levensvatbaarheid. M83 is zo'n band die zich, reeds jaren geleden, heeft losgerukt van het juk dat al enkele jaren op hem rust en steeds beter weet wat hij wil.

Saturday = Youth is inmiddels het vijfde studioalbum van M83, een voormalig duo dat tegenwoordig alleen onder leiding van de Fransman Anthony Gonzalez staat. De vorige plaat Before the Dawn Heals Us was nog een verzameling van bombastische en elektronische kitsch, die veelal leunde op shoegaze met een duidelijke Franse slag en soms wat overhelde naar lichte emopop. Op Saturday = Youth heeft Gonzalez echter goed nagedacht over rust, sfeer en vorm, wat in zijn geheel een evenwichtige plaat heeft opgeleverd.

De bewandelde paden van voorgaande platen zijn voor M83 nog steeds niet platgetrapt. Opnieuw komt er veel synthesizergeweld aan te pas - al is het beheerst - en opnieuw is de invloed van Air goed hoorbaar. De herinneringen die het album oproept aan bands als Cocteau Twins en My Bloody Valentine, zijn net zo levend als de hedendaagse verwijzingen naar bijvoorbeeld Mew of Four Tet.

Vooral de genomen rust in de muziek ('You, Appearing'), de lichte psychedelica ('Couleurs') en de eigenwijze kijk op de jaren tachtig ('Kim & Jessie', 'Up!') maken Saturday = Youth tot een boeiend album. Het klinkt niet altijd zo groots als de band zou willen, maar M83 komt er met zijn wollige jarentachtigpop dicht bij in de buurt.