Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jeff Mcllwain schrikt niet terug voor verandering. Hij groeide op in Texas maar emigreerde een paar jaar terug naar Canada. Ook muzikaal neemt hij soms grote sprongen. Voor zijn nieuwe album A Certain Distance besloot hij z'n instrumentale elektronica te verrijken met vocalen en tegelijkertijd te breken met z'n handelsmerk: complexe ritmiek.
Vergeleken met voorgangers Hodgepodge (2005) en Language Barrier (2007) klinkt zijn nieuwe werk veel toegankelijker, poppier zelfs. Vooral als zangeres Vilja Larjosto haar mond opendoet, zoals op het vlotte 'Two Dots' en het lieve 'Twilight'.
Op de instrumentale nummers schurkt Lusine aan tegen de synthi electropop van Telefon Tel Aviv terwijl ook de oude Herbert en de Deen Dubtractor te binnen schieten als referenties. Lusine is een sucker voor mooie geluiden, die hij verpakt in zonnige tracks met lichtvoetige ritmes en subtiele melodietjes.
Van de vocale nummers is 'Gravity' het meest geslaagd. Op dat nummer verknipt Mcllwain de stem van zangeres Caitlin Sherman op Orbital-achtige wijze in duizend stukjes. Prachtig album, dat meteen duidelijk maakt waarom Lusine steeds vaker wordt gevraagd voor filmsoundtracks.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lusine/a-certain-distance/19208/
Meer Lusine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lusine
Deel dit artikel: