Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Noem hem Vladislav Delay, Uusitali of Luomo. De Finse producer Sasu Ripatti gebruikt diverse alter ego’s om zijn muziek aan de man te brengen. Met zijn eerste twee aliassen begeeft hij zich in het experimenteel-elektronische genre. Als Luomo neemt hij het popgenre voor zijn rekening.
Na een aantal ep’s voor het Duitse label Force Tracks debuteert hij in 2000 met het album Vocal City. Zijn dubhouse wordt nog een stuk toegankelijker op zijn tweede plaat The Present Lover (2003). Dat is Luomo waarschijnlijk goed bevallen, want op Paper Tigers zet hij deze lijn voort.
Luomo zet met deze, op zijn eigen Huume-label uitgebrachte, plaat als vanouds een open geluid neer. Atmosferische synthesizers, dubbaslijnen en vriendelijke discobeats plaveien de weg voor het negental zorgeloze nummers dat in een klein uur aan je voorbij trekt. De warme stem van jazzzangeres Johanna Iivanainen (vaste medewerkster van Luomo) maakt de sfeer nog gemoedelijker.
Het romantische ‘Really Don’t Mind’ en het ambientachtige ‘The Tease is Over’ zijn twee hoogtepunten van Paper Tigers. Luomo kiest voor coherentie en verbreding in plaats van verdieping, zonder dat hij veel aan zijn idioom toevoegt. Het album klinkt niet zo spannend als The Present Lover, maar de kwaliteit blijft bovengemiddeld. Paper Tigers is weinig vernieuwend, maar een aangenaam feest der herkenning.
http://www.kindamuzik.net/recensie/luomo/paper-tigers/14599/
Meer Luomo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/luomo
Deel dit artikel: