Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de horrorfilm A Nightmare on Elm Street uit 1984 probeert een groepje tieners dag en nacht wakker te blijven, om zo uit de klauwen te blijven van het monster dat in hun nachtmerries op de loer ligt. Soms zouden we ook willen zien dat Luluc de hele boel gaat verslinden, zodra de achteloze luisteraar eenmaal een klein beetje begint te knikkebollen. Maar natuurlijk gebeurt dat allemaal niet.
Dit folkduo sleurt ons mee op vakantie naar droomland, waar alles koek en ei is. In de koffers zitten helende vrouwenzang en uiterst spaarzaam gitaargetokkel. J.J. Cale weet het en zingt het: "Travelin' light is the only way to fly." We durven te wedden dat er tijdens de opname van dit album geen enkele snaar is gesneuveld. Als je weet hoe je een konijn aait, dan heb je een idee hoe voorzichtig men op het muisstille Passerby met een akoestische gitaar omgaat.
Natuurlijk is het eigenlijk altijd wel mooi, die ingehouden en tijdloze folkmuziek. Zonder echt iets nieuws toe te voegen, is Luluc een soort kruising tussen Nick Drake en Bridget St. John. Dat kan niet anders dan aangenaam zijn. Op een gegeven moment bekruipt je wel een zekere neiging die je soms ook kan hebben in de stiltecoupé van een trein, om een plastic zak op te blazen en lekker hard te laten knallen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/luluc/passerby/25170/
Meer Luluc op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/luluc
Deel dit artikel: