Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lullabye Arkestra klinkt als de band die om halfvijf in de nacht op het podium staat met drie lege kratten bier en een fles of vijf whisky, waarvan in de laatste nog een bodempje zit. Terwijl de bars sluiten en de mensen grotendeels al weg zijn, grijpt de zangeres tevergeefs naar de fles en likt de druppels whisky die aan de trompetten van haar medemuzikanten hangen op. De frustratie stijgt, de versterkers gaan iets harder en de distortion wordt opgeschroefd. Aan de dronken toestand is niks meer te doen, maar spelen zullen ze.
Nee, echt vrolijk word je niet van deze destructieve rockers uit Canada. Eerst denk je nog: leuk, lekker dronken rammelen. Maar het wordt al snel serieus en voor je het weet, word je meegesleurd in de frustraties. Slepende trompetten, fuzzy gitaren, Lullabye Arkestra rockt het sleazy weg of kiest zoals in het nummer 'All I Can Give Ya' zelfs voor een Radioheadachtige insteek. Alleen zijn deze mensen zo verloren, dat het écht miserabel klinkt. Maar de frustraties worden net zo goed ingevuld met indie, blues, punk, grindcore en metal. Vervelend is dat nooit, want het kan dan wel klinken alsof de band bezopen is, toen ze hun liedjes schreven waren ze goed bij de les.
Na vijf jaar binnen de Canadese grenzen iedereen misselijk te hebben gemaakt met hun zwaar overtuigende zelfbenoemde ‘Apocalyptic Soul-Core Explosion’, mag het elfkoppige (!) rockorkest zich met dit album eindelijk wereldwijd presenteren. Gezien het live-gehalte dat van het half uur durende album druipt, is het hopen dat de Nederlandse programmeurs de flessen sterke drank voor deze Canadezen klaarzetten. Wat kan jezelf rot voelen toch lekker zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lullabye-arkestra/ampgrave/13948/
Meer Lullabye Arkestra op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lullabye-arkestra
Deel dit artikel: