• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lowgold | Welcome to Winners

Lome, weemoedige melodieën die zelden vervelen.
CD, Sanctuary/Konkurrent

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 17 januari 2004

Het had er alle schijn naar dat 2001 hét jaar van de doorbraak zou worden voor het Britse Lowgold. Hun tweede album Backward of Square kreeg positieve kritieken, de single 'Beauty Dies Young' schoot als een komeet de hoogte in en daarbovenop werden ze door bands als Coldplay en Grandaddy vriendelijk maar kordaat verzocht om hun voorprogramma te verzorgen. Geen reden tot klagen dus, ware het niet dat hun platenfirma, Nude Records (dat furore maakte met de eerste twee Suede-platen), in zware financiële ademnood kwam te zitten en even later zelfs overkop ging. De vier bandleden zagen prompt alle hoop door de neus geboord en de afgrond leek angstvallig dichtbij. Dat was echter zonder - het ooit befaamde - Sanctuary Records (met dank aan Iron Maiden) gerekend, dat zich als ultieme reddingsboei in de strijd gooide. En zie, wat gritsen we vandaag vanonder het stapeltje 'nog te recenseren' platen? Inderdaad, Welcome To Winners, het nieuwe album van Lowgold!

De jongens hebben hun slag dan wel thuis gehaald, de teneur van de plaat wordt - hoe kan het anders - bepaald door de emotionele recessies van de afgelopen twee jaar. De single 'We Don't Have Much Time' haalde intussen meermaals de ether en heeft dat in ruime mate te danken aan z'n erg catchy refrein. Anders dan voorheen opteert Lowgold vaker voor een iets strakker tempo ('The Same Way'), georchestreerd door de niet onaardige stem van Darren Ford. Door de bank heen drijft Lowgold echter vooral handel in lome, weemoedige melodieën ('Means To an End' en 'Let Me Into Yours') die zelden vervelen en, mits onze spontane medewerking, gerust enkele uren aan de ribben kunnen kleven. Het geflirt van eenvoudig mooi gitaarwerk en subtiele elektronica (denk aan Ben Christophers op z'n My Beautiful Demon) in 'Keep Your Gun Dry' biedt perspectieven naar de toekomst toe, waarvan we nu al durven te opperen dat niets een ontluikende romance in de weg staat.

Welcome To Winners krijgt naar het einde toe echter te kampen met acute vermoeidheidsverschijnselen. 'Famous Last Words', 'Save Yourself' en 'Fade Down' ontsnappen immers niet aan enig melig geëmmer, je weet wel, van het soort dat ons in het begin van deze eeuw (The Invisible Band) ook al deed besluiten om Fran Healy (Travis) op veilige afstand te houden. Of Lowgold met deze plaat stinkend rijk zal worden, valt ten zeerste te betwijfelen; feit is wel dat ze zich vanuit een quasi-verloren positie op bewonderenswaardige wijze terug in het peloton geknokt hebben.

http://www.kindamuzik.net/recensie/lowgold/welcome-to-winners/4979/
Meer Lowgold op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lowgold