Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Buiten het zicht van mainstream media sleutelt Lower Forty-Eight uit San Fransisco al vier albums lang aan een steeds beter wordend repertoire. Met Skin Failure, het visitekaartje waarmee men in 2003 de oversteek naar Europa waagde, ontgroeide Lower-Forty-Eight al de status van garagebandje. Aptertures is de volgende trede op de rockladder, die vanuit de dieptes van de ondergrond naar het daglicht van de alternatieve muziekscene rijkt.
Lower Forty-Eight zou je kunnen omschrijven als een op punkleest geschoeid noiserockgezelschap. Als een postpunk trio. Of als een pittig indie-bandje. Maar waarom zou je? Voor bands zijn labels en hokjes stigmatiserend, voor muziekliefhebbers niet zelden misleidend. Apertures is, met andere woorden, een mix van stijlen die bekend in de oren klinkt als je in de eerste helft van de jaren negentig wel eens ‘de betere platenzaak’ of Lowlands bezocht. In die periode kon je niet heen om Strap It On, Meantime of Betty; de meest kenmerkende platen van Helmet, de grootste inspiratiebron van LFE.
Net als Harmful baseert LFE zich schaamteloos op Page Hamilton en consorten, maar voegt genoeg eigen ideeën toe om niet als een slap aftreksel versleten te worden. Neem nou ‘The Distance Of Light’, of ‘Afterlie’. Nummers die uit hun voegen barsten van spelplezier en bol staan van knappe breaks en verrassende tempowisselingen. LFE weigert te verzanden in voorspelbare standaardoplossingen, waardoor Apertures niet ophoudt met boeien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lower-forty-eight/apertures/13526/
Meer Lower Forty-Eight op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lower-forty-eight
Deel dit artikel: