Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
En alweer een fascinerende release van het jonge Frikyiwa label van Frédéric Galliano. Net zoals het album Bougouni van Lipitone, vorig jaar uitgebracht op dit label, wordt de luisteraar hier vijfenveertig minuten lang verrast op verscheidene geluiden die zich niets aan het concept ‘liedjes’ gelegen laten liggen, maar waarvoor een begrip als ‘geluidstapijten’ een belediging zou zijn. Met basismateriaal – straatgeluiden, spelende kinderen en discussies van oude mannen – opgenomen in Senegal en vermengd met gefragmenteerde gitaararrangementen en nauwelijks aanwezige electronica, heeft Louïs 2000 een album uitgebracht dat onmogelijk te categoriseren valt. Een vergelijking met Damon Albarn’s Mali Music komt eventueel nog in je op, aangezien ook dat album door een gelijksoortige losse aanpak gekenmerkt wordt en nauwelijks onderscheid maakt tussen muziek in de engere zin van het woord en andere geluiden.
Maar Louïs 2000 gaat verder. Afgeronde songs – die Mali Music uiteindelijk toch nog structureren - zul je op dit album vergeefs zoeken. De aanpak is bovendien veel donkerder en minimaler als het album van Damon Albarn. Niet de uitgelaten tonen van de stad, maar eerder die van een landelijke omgeving. Zoals gezegd, vijfenveertig minuten lang fascinerend en verrassend. Met deze nieuwe release bouwt het Frikyiwa label, schijnbaar onafhankelijk van andere ontwikkelingen in de muziek, gestaag verder aan haar eigen universum. En voor de verandering is dat nu eens geen overdrijving!
http://www.kindamuzik.net/recensie/lou-s-2000/nuits-sur-coute-bignona/2985/
Meer Louïs 2000 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lou-s-2000
Deel dit artikel: