Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ari Picker, zanger van Lost in the Trees is klassiek geschoold, jawel. Vorige plaat A Church That Fits Our Needs barstte derhalve bijna uit zijn barokke voegen. Drama vierde hoogtij op dit album, een muzikaal eresaluut aan Pickers moeder, die enkele jaren daarvoor zelfmoord had gepleegd. Een aanslag op het gemoed, dat was het. Een sierlijke aanslag, dat wel.
En is deze plaat er weer zo een? Nu ja, nog is de pathos niet geheel geweken, verre van dat, maar in vergelijking met voorgaande langspeler is het toch allemaal wat frisser. De opluchting na een zware periode van verwerking, wellicht. Dan mag de cover nog gesierd worden door een zwart-romantische nachtvlucht, een nummer als Rites kan toch niet verhullen dat er (hoera!) iets van hoop de muziek is binnengeslopen. "My heart pumps blood", klinkt het. Een koor van engeltjes staat Picker bij. Licht aan het eind van de tunnel.
Te zoet wordt het allemaal nog (net) niet, want Picker is zich gaan bezighouden met synthesizers en elektronica. Waar het orkestraal suikerwerk de balans anders wellicht had doen uitslaan naar een prachtige Hallmark-symfonie van Danny Elfman, houdt het gerommel en gepiep de muziek nu net in evenwicht. Dit klinkt beleefd en dat is het ook. De klassieke achtergrond van Picker zorgt ervoor dat alles klopt als een klein Zwitsers uurwerkje. Met chirurgenhandjes puzzelt en past hij alle arrangementen netjes op hun plek. Knap is wel dat het geheel totaal niet overdondert, maar eerder aandoet als een fijnmazig kantwerk.
Alle liefhebbers van fijnmazig kantwerk mogen zich bij deze gelukkig prijzen, maar voor degene die zijn muziek graag wat steviger heeft, zal het allemaal toch iets aan de beschaafde kant zijn. De man verdwijnt immers bijna in zijn eigen composities. Je zou wensen dat Picker de boel eens stevig op stelten zou zetten: vuurwerkbom in de orkestbak, vaas door de ruit. Zoiets. De spanning, voor zover daarvan sprake is, ontlaadt zich echter tot de allerlaatste tel niet.
Luisteren met voorzichtigheid dus. Voordat de plaat op de grond uiteenspat of smelt als een sneeuwvlok.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lost-in-the-trees/past-life/24724/
Meer Lost in the Trees op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lost-in-the-trees
Deel dit artikel: