• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lori Lee | No Road Too Long

The New Face of Southern Rock is een lekker ding, waar ik best een avondje mee wil bowlen.
CD, Eigen beheer

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 25 augustus 2003

Sinds ik regelmatig post uit Nashville krijg, heb ik opeens veel nieuwe vrienden met cowboyhoeden. Eerlijk gezegd ben ik nog nooit in de hoofdstad van de countrymuziek geweest. Eigenlijk heb ik ook weinig behoefte om mij in te laten met die mensen daar. Kurt Wagner mailt mij weleens om te gaan bowlen, maar zaterdagavond kan ik nooit.
Liever begeef ik mij richting Austin in Texas voor het betere werk. Ik hoef daar niemand uitleggen waarom ik niet zoveel geef om Garth Brooks en geen cowboylaarzen met sporen draag.
Sinds de dood van Townes is er veel veranderd in Austin, maar misschien heeft dat meer te maken met 11 september en het feit dat Bush niet meer drinkt.

Laatst werd ik opnieuw bedolven onder een stapel cd's en een brief van Lori Lee.
Lee komt uit Nashville en schrijft dat ze The New Face of Southern Rock is. Als bewijs krijg ik een foto en haar cd. Ik heb altijd gedacht dat dergelijke muziek meer is weggelegd voor baardige mannen met bierbuiken. Maar nee, Lori Lee voldoet totaal niet aan dat beeld. The New Face of Southern Rock is een lekker ding, waar ik best een avondje mee wil bowlen.

Voor het zover is, wil ik nog wel iets kwijt over haar cd, die No Road Too Long heet. Als je haar muziek hoort, beland je gelijk in Nashville. Mijn nieuwe liefde houdt van krachtige popballades en zachtaardige rocksongs. 'Before You Cross My Heart' en 'Heartache Waitin to Happen' vind ik niet zo geweldig. Ik houd namelijk niet van die lange fade-outs. 'Kinda Close to My Heart' is wel een heerlijk nummer en eentje met een zekere hitpotentie. Het moet natuurlijk verkopen, want in Nashville houden ze tenslotte van verkoopcijfers. Er zitten misschien nog een paar scherpe randjes aan No Road Too Long, maar ik verwacht dat Lori Lee met haar volgende plaat een grotere doelgroep bereikt. Misschien moet zij dan - net als dorpsgenoot Shania Twain - een Europese versie uitbrengen met housebeats.

Ik denk dat ik een grote cowboyhoed ga kopen en volgende maand naar Nashville vlieg. Ik kan met Lori Lee gaan bowlen en net doen alsof ik Michael Bolton - na Garth Brooks natuurlijk - de beste zanger ter wereld vind. Het zou in ieder geval niet meer nodig zijn om aan mijn vrienden in Nederland uit te leggen waarom ik als countryliefhebber totaal niets heb met het bekrompen wereldje in Nashville. Eens kijken waar ik mij kan inschrijven voor een cursus line-dancing.

http://www.kindamuzik.net/recensie/lori-lee/no-road-too-long/3825/
Meer Lori Lee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lori-lee