Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vooruit maar, het is een veelbeproefd recept: retehip artiest neemt al dan niet vergeten legende onder de hoede en bewerkstelligt dusdoende een glorieuze comeback.
Bedreven mediamanipulator die hij is, had ik eerlijk gezegd mijn bedenkingen bij het
nieuws dat Jack White zich in die hoedanigheid over countrylegende Loretta Lynn (70)
had ontfermd. Ik vreesde een ietwat gemakzuchtig verbluest album, waar beide artiesten zo hun publicitaire voordeel mee kunnen doen, maar dat je over een halfjaar volkomen vergeten bent.
Maar ik moet in het stof bijten, en ik doe het gaarne. Jack White zijn herkenbare stemoefeningen - hij lijkt uit zijn keel op de een of andere manier altijd hetzelfde geluid te willen halen als uit zijn gitaar - blijven beperkt tot de single 'Portland, Oregon' en dat is notabene een van de vele hoogtepunten op Van Lear Rose.
Op de rest van het album toont White gepaste eerbied voor Lynns grijze haren, en - belangrijker nog - haar kwaliteiten als zangeres en biografisch songschrijfster. Het resultaat is een huiveringwekkend spannend pingpongspel tussen country en blues, een meesterlijk liedjesalbum met Lynn als majestueus middelpunt en - als het recht zegeviert - een klassieker in wording. Al was het alleen al om de hoes.
http://www.kindamuzik.net/recensie/loretta-lynn/van-lear-rose/6287/
Meer Loretta Lynn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/loretta-lynn
Deel dit artikel: