• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Loose Fur | Born Again in the USA

Luchthartigheid met experimentele bodem.
CD, Drag City/Munich

Tekst: Hanne Rombouts

Publicatiedatum: 03 april 2006

Extatisch werden wij van het nieuws dat Jeff Tweedy, Jim O’Rourke en Glenn Kotche de koppen weer bij elkaar gestoken hadden om nieuw werk met hun project Loose Fur uit te brengen. Hun vorige album, ontstaan als uitlaatklep tijdens de hetze en nervositeit rond de release van Wilco’s magistrale Yankee Hotel Foxtrot (voor een dieper inzicht hieromtrent: bekijk zeker de documentaire I’m Trying To Break Your Heart), blies ons immers van onze sokken in 2003.

Wie dezelfde intensiteit en intimiteit als dat debuut verwacht, komt bedrogen uit. Dat moge ons al duidelijk worden bij de intro van het eerste nummer, ‘Hey Chicken’ – een gewaagde titel in volle vogelgriepfurore. Een scheurende gitaar, opzwepende drums en een enthousiaste Tweedy die het uitschreeuwt, zetten de toon. Luchthartigheid troef! Of zoals de muzikanten het zelf verwoorden in ‘Apostolic’: “Little laughter!”.

De aanzet van ‘Answers to Your Questions’ is pompelmoessap wanneer je cola verwacht. De sfeer is nu veel triester en de zang van Jim O’Rourke komt maar pover over naast het zoetgevooisde stemgeluid van Tweedy. Echt lekker smaakt het niet, maar na een tijdje went het bittere wel. Al zijn we wel blij dat de zangpartijen die O’Rourke voor zijn rekening neemt niet in de meerheid zijn op deze plaat.

De nummers volgen elkaar op in een stroomversnelling. Enkel in ‘An Ecumanial Matter’ en ‘Wreckroom’ mag al eens de uitgesponnen tour op gegaan worden. ‘Wreckroom’ is het meest complexe nummer op de plaat. De sterkte van Loose Fur is hier samengebracht: het typische O’Rourke-geriedel, de ietwat nerveuze slagen van Kotche, de beheerste stem en stuiptrekkende gitaar van Tweedy. Halverwege spat het nummer onverwachts uit elkaar om te transformeren tot een chaotische noiseboel, afgewisseld door, alweer, de kalme stem van Tweedy. Wat volgt is laptopgekunstel en kan gezien worden als een lange outro. Jim O’Rourke als song-architect maakt geen maaltijd klaar geschikt voor de mainstream.

En dat is nu misschien net datgene wat er schort aan dit plaatje: het is een mix van poppy melodieën en geëxperimenteer. Dit samenbrengen mag misschien een idee zijn dat mooi klinkt op papier, maar wij als luisteraar houden er eerder een gevoel van besluiteloosheid aan over. Het album mist een rode draad en consequentie. Daarom is het een moeilijke plaat om te verteren. Born Again in the USA is wat ons betreft dan ook geen herrijzenis.

http://www.kindamuzik.net/recensie/loose-fur/born-again-in-the-usa/12444/
Meer Loose Fur op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/loose-fur