• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Loet van der Lee | Ballads, Blues & Boogaloo

Uitgelaten akoestische dansmuziek en zuurzoete schuifelaars.
CD, Munich

Tekst: Remco Takken

Publicatiedatum: 12 januari 2005

Er is al gezegd dat trompettist Loet van der Lee eindelijk weer een lichtvoetige plaat heeft gemaakt. Dat is maar ten dele waar. Op een gedurfde manier zet hij banaal en verheffend naast elkaar, uitgelaten en melancholiek, dansbaar en ingetogen.

Bekijken we dansbaar. De spijker wordt meteen op z’n kop geslagen met een groovy ‘Day Tripper’ van de Beatles. Samen met tenorsaxofonist Simon Rigter zet Van der Lee een authentieke Blue Note-vibe neer in een eigenwijs ritme. Jazzmuzikanten noemen dit soort leuke dansbare muziek boogaloo. Van der Lee verwijst ernaar in de cd-titel ‘Ballads, Blues & Boogaloo’. Met dat laatste gedeelte zit het dus wel goed op dit album.

De ballads halen er helaas de vaart een beetje uit. Waarom niet gewoon een lekkere akoestische dansplaat gemaakt? Deze cd hinkt een beetje op twee gedachten, en doet vooral de langzame gedeelten onrecht aan. Dat zijn namelijk stuk voor stuk kleine meesterwerkjes. Besef: met violen in de jazz is het eigenlijk al net zo gesteld als met verjazzde popliedjes. Dat het het nét niet is.

Het gevaar is levensgroot aanwezig dat een strijkkwartet zich over de muziek uitsmeert als West-Friese suikerstroop. Maar dat is hier nergens het geval. Werkelijk geeneen van de strijkersarrangementen is gemakzuchtig of goedkoop neergezet. Sterker nog: de diepere laag van de muziek zit er in verborgen. Stem en tegenstem, mengen en contrasteren, geen ‘mooi om het mooi’, maar helder en doeltreffend. Hier past de conclusie dat ook het eerste gedeelte van de titel ‘Ballads, Blues & Boogaloo’ de moeite waard is.

En dan de blues. Die is wat minder duidelijk vast te pinnen in de muziek van het Loet van der Lee Quintet. Op Simon Rigters ‘Mellow Yellow’ na is er geen standaardblues te vinden op dit album. Maar toch. Het is de verbindende schakel tussen de vrolijke dansmuziekjes en de melancholieke schuifelaars. Soms zit de blues in de zuurzoete strijkers, zoals in het aloude ‘Daydream’ van Duke Ellington’s rechterhand Billy Strayhorn. De rock-’n-rollachtige vormen van ‘On the Brink of the Vulcano’ belichten de lichtvoetige kant van het overbekende bluesschema. Ook in de trompetsolo’s van Loet van der Lee klinkt het authentieke bluesgevoel. Met en zonder strijkers.

Het Loet van der Lee Quintet treedt in 2005 met het Vlues, Ballads & Boogaloo-programma op tijdens de JazzImpuls theaterconcerten, oa. op
13 januari Schouwburg, Rijswijk
22 januari De Doelen, Rotterdam
29 januari ‘t Kielzog, Hoogezand
27 februari Schouwburg Odeon, Zwolle

http://www.kindamuzik.net/recensie/loet-van-der-lee/ballads-blues-boogaloo/8392/
Meer Loet van der Lee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/loet-van-der-lee