Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het verhaal mag bekend zijn. In de schaduw van Nirvana’s Nevermind en Pearl Jam’s Ten breekt in ’92 de Yorkse band Live door met het dan nog frisse en rauw klinkende Throwing Copper. Het begin van een succesverhaal dat z’n weerga niet kent en zelfs tot heden voortduurt. Live brengt namelijk een uitgekiende mix van middle-of-the-road rocksongs en popballads, opgesmukt met de nodige drama en pathos. De wereld slikt het als zoete koek en vindt massaal de weg naar de platenzaken, concerten en muziekfestivals. Laatstgenoemde blijken voor Ed en de zijnen het ideale platform voor het Grote Gebaar. Muzikaal gezien zijn er echter steeds minder grote gebaren te bespeuren. Vooral sinds V, met daarop monsterhit en tearjerker ‘Overcome’, lijkt Live de weg van de minste weerstand te kiezen.
Songs from Black Mountain is opgenomen in samenwerking met producer Jim Wirt (Incubus, Hoobastank). Volgens hun officiële website heeft Live de songs voor een album niet meer zo snel opgenomen sinds Throwing Copper. Het is een flinterdunne gelijkenis: Songs from Black Mountain ontbeert in alle toonaarden de rauwheid en spontaniteit die dat album uitademt. In vergelijking met voorganger Birds of Pray laat Songs from Black Mountain een toegankelijker geluid horen. Opvallend is daarbij het veelvuldige gebruik van de akoestische gitaar en het feit dat Ed Kowalczyk volledig verantwoordelijk is voor het songmateriaal. Ook een duidelijk verschil is het summiere gebruik van toetsen. Een hammondorgel fluistert zachtjes in de verte, maar veel groter is zijn rol niet. Stringarrangementen zijn daarentegen volop aanwezig, om de pathetiek nog wat extra body te geven.
Liedjes met kop en staart dus, volgens beproefd recept. Soms heeft het een behoorlijk songfestivalgehalte, zoals in ‘Mistery’, maar nog altijd weten Ed en zijn companen hoe zij een pakkend liedje moeten schrijven. Opener ‘The River’ is meteen ook de eerste single, die de afgelopen weken al veelvuldig op de radiostations te horen was. Nog altijd is de behoefte om de boodschap van vrede over de wereld uit te spreiden aanwezig. ‘We will have the power to do the good and the true / This is the hour’, predikt vader Ed in ‘Get ready’. Het restant ligt qua sound en songstructuur behoorlijk in elkaars verlengde en de nummers klokken ieder keurig drie tot vier minuten. ‘All I Need’ is een aardige poging om wat variatie in het songmateriaal te brengen. Het afwisselen van maatritmes in afsluiter ‘Night of Nights’ komt echter weer geforceerd over en leidt uiteindelijk nergens toe.
Vond je V en Birds of Pray nog de moeite waard, dan kun je deze plaat met een gerust hart aanschaffen. Ben je na Secret Samadhi of The Distance to Here afgehaakt, blijf dan vooral weg. Het einde van de eenvormigheid is namelijk nog lang niet in zicht. In tegendeel, met Songs from Black Mountain lijkt het verder weg dan ooit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/live/songs-from-black-mountain/12586/
Meer Live op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/live
Deel dit artikel: