Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tientallen verwoede pogingen ten spijt slagen we er nog steeds niet in om ons te ontworstelen aan deze knellende houdgreep. Kortom: we zijn hier als een blok gevallen voor de charme van Lhasa de Sela.
Op het recent verschenen The Living Road slalomt deze avontuurlijke bohémienne een nagenoeg perfect parcours tussen pop, folk, chanson, country en talloze – aan haar afkomst gelieerde – subgenres.
Deze smeltkroes van invloeden is niets minder dan een logisch gevolg van de onconventionele levensroute en de avontuurlijke drang naar vrijheid, die haar ouders, een Mexicaanse vader en een Amerikaanse moeder, uitstippelden. Hun nomadenbestaan, dat hen vanuit Quebec naar San Francisco en uiteindelijk naar Mexico bracht, was voor Lhasa meteen een gedroomde manier om haar verbeelding de vrije loop te laten en in contact te komen met de volksmuziek van Latijns-Amerikaanse helden als Victor Jara, Cuco Sanchez of ranchera-grootheid Chavela Vargas.
Reeds op haar dertiende kroop Lhasa in de huid van Billie Holiday, ook al iemand voor wie ze buitengewoon veel ontzag koesterde. Begin jaren negentig ontmoette de Canadese de juiste man, gitarist-producer Yves Desrosiers, op de juiste plaats, Montreal. Samen zouden ze gedurende vijf jaar heel wat bars afschuimen, waarvan het uiteindelijke materiaal werd aangewend voor Lhasa’s debuut uit ’97, La Llorona, dat verwijst naar een legendarisch figuur uit de Azteekse mythologie.
Tegen alle verwachtingen in – recensenten wisten er aanvankelijk geen raad mee – kaapte het album, volledig Spaanstalig, enkele gerenommeerde prijzen weg in Canada en ging ook Frankrijk voor de bijl. Het succes bezorgde Lhasa echter een zodanige afkeer van de muziekbusiness dat ze het circuit rond de eeuwwissel volledig de rug toekeerde. In Marseille kreeg ze de microbe echter opnieuw te pakken en éénmaal terug in Canada kregen de plannen voor een tweede album, The Living Road, vaste vorm.
The Living Road was echter nooit ons collectief geheugen binnengedrongen zonder de hulp van Stuart Staples, die de chanteuse vorig jaar een glansrol gunde op de zesde plaat van Tindersticks (meerbepaald in het prachtige ‘Sometimes It Hurts’) en ons compleet vermurwd achterliet.
Lhasa’s indrukwekkende en gloedvolle stem klinkt nu beduidend lager dan zes jaar terug, minder dramatisch, maar des te meer vanuit de buik gezongen. Het Spaans eist nog steeds de hoofdrol op, al bedient de artieste zich ditmaal ook van het Frans (tenslotte haar moedertaal) en het Engels. Dat laatste doet ze met verve in ‘Anywhere on This Road’, dat een sterke band heeft met de flamenco en ons nostalgisch doet watertanden naar een geweldige trip door Andalusië anderhalf jaar terug.
‘La Frontera’ is de ‘geknipte’ song om ooit herwerkt te worden tot een duet met Joey Burns, want het Calexico ten tijde van Black Light is hier overduidelijk aanwezig (jammer genoeg enkel in onze gedachten). Het ijzersterke ‘Small Song’ komt je dan weer zachtjes tegemoet gehuppeld met een Waitsiaans ritme én het vermoeden dat Lhasa meesterwerken als Swordfishtrombones en Rain Dogs in de platenkast heeft prijken.
‘Abro La Ventana’ en ‘Pa’ Llegar A Tu Lado’ bulken van de intensiteit en met het wondermooie en karakteristieke ‘La Confession’ vindt Lhasa zelfs haar gading in de wereld van de tango.
Lhasa’s rijke verbeeldingsdrang dringt ook ostentatief haar melancholische teksten binnen, die ietwat weemoedig terugblikken op een verleden dat steeds verder wegschuift en enige affiniteit vertoont met het Portugese saudade, één van de onmiskenbare sleutelbegrippen uit de rijkgevulde fadotraditie. Het leven brengt ze terug tot één boeiende ontdekkingstocht, logisch gezien haar achtergrond, waarin alles constant ‘in beweging is’ en intuïtie de belangrijkste leidraad is.
Dit gezegd zijnde: wie deze straffe madam binnenkort live aan het wil zien, kan op 17 maart naar het Concertgebouw in Brugge en hiermee mogen we ons héél gelukkig prijzen, want Lhasa heeft – naast een twintigtal concerten in Frankrijk – slechts twee - naast Brugge ook Genève - Europese haltes op haar weg liggen. Wij zullen haar alvast een warm onthaal bezorgen!
http://www.kindamuzik.net/recensie/lhasa/the-living-road/4930/
Meer Lhasa op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lhasa
Deel dit artikel: