Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Veel kom je niet te weten over Less. Hun website staat bol van de Nederlandse woorden maar toch blijken ze in San Francisco te resideren. Waar hun debuut uit 2001, Piano Wire Smile genaamd, nog aan groteske stadiumrock onderhevig was, zetten ze met hun nieuwe plaat een stap in het onbekende.
Op de achtergrond klinkt gitaargetokkel. Beetje bij beetje zwelt het geluid aan en een gesamplede stem manifesteert zich langzaam. Plots muteert het gitaarspel, er wordt een lichte distorsie geïnjecteerd en drums bouwen het nummer verder op. 'Patriot Act' is een feit en de melodie gaat geruisloos over in een volgend nummer. Veelbelovend.
Heeft u u trouwens ooit al afgevraagd hoe het zou klinken als Tool een akoestische plaat zou opnemen? Dan zou Cover, Protective, Individual uw interesse wel eens kunnen wekken. Naast de subtiele opbouw waarin bezwerende gitaarpartijen elkaar aanvechten en vaak voor een oosters tintje zorgen, roept de stem van een van de zangers ook tot op zekere hoogte de vergelijking met Maynard James Keenan op.
Door twee gitaren te verweven, wordt er een complexe ritmiek geschapen die door subtiele percussie ondersteund wordt. Dit leidt tot slepende melodieën waarin tempowisselingen interessante accenten aanbrengen. Of toch even. Want na een paar nummers komt er sleet op de formule. De variatie zit vaak in kleine details en die zijn vaak niet altijd even duidelijk merkbaar. Anderszijds vervlakken de nummers soms op een manier waarin je, als je zou willen, zelfs aanknopingspunten met Metallica-ballads kunnen vinden. Om maar te zwijgen van het feit dat beide stemmen na enige tijd toch beginnen te enerveren.
De verwachtingen worden dus niet ingelost. Wat veelbelovend begon, mondt uit in mateloze verveling. Jammer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/less/cover-protective-individual/5628/
Meer Less op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/less
Deel dit artikel: