Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lemur houdt van spanning, zoveel is duidelijk. Net zoals op zijn debuut IIIIIII gaat het Noorse kwartet op Aigéan op zoek naar de begrenzing die een akoestisch instrumentarium met zich meebrengt. Het resultaat is indrukwekkend. Wat met fluit, hoorn, cello en (dubbele) bas neergezet wordt, lijkt veel complexer dan wat je als luisteraar op basis van die combinatie voor mogelijk zou houden.
Op vrijwel elke compositie benadert Lemur haar typische grenzeloze improvaties op een geheel andere manier. Rustig kabbelende stukken worden afgewisseld met geagiteerde en zenuwachtige passages waarbij de vier sleutelspelers steeds op een vernieuwende manier uit de hoek komen. Het verschil met het debuut is dat men steeds naar nieuwe vormen van harmonieus samenspel zoekt en minder op interactie inzet.
Aigéan toont een viertal dat bijzonder goed op elkaar ingespeeld is en in staat is om het instrumentarium een eigen taal te laten spreken. Lemur klinkt bovenal organisch. Aigéan zou dan ook niet misstaan als soundtrack bij een documentaire over ongekende facetten van het planten- en dierenrijk.
Zoals met vele improvisatie-acts komt deze kunde wellicht op een podium nog meer tot uiting. Dit neemt niet weg dat Aigéan voor een frisse wind in het jazzwereldje zorgt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lemur/aig-an/20832/
Meer Lemur op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lemur
Deel dit artikel: