Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ruim vier jaar geleden schreef college André Rozendaal een recensie over Nedchester, de poging van het Amsterdamse bandje Lemon om het typerende Madchestergeluid een nieuwe, Nederlandse zet in de rug te geven. Bepaald geen slechte insteek. En het resultaat? Dat mocht er, behoudens wat kanttekeningen, zeker wezen.
Nu is er Perfect It Will Never Be. Met een dergelijke titel kan je als recensent alle kanten op. Perfect zal het inderdaad niet snel zijn. Dat is het ook niet. Maar amusant en interessant wel degelijk. De invloeden zijn niet echt veranderd. Oude tijden herleven wederom. Eerdergenoemde invloeden uit het Britse muzikale gedachtegoed als Stone Roses, Happy Mondays en Talking Heads zijn weer niet zo gek ver weg.
Muzikaal is het vermakelijk. Dansbaar, ietwat broeierig en dreigend, met het typerende sentiment de ondergang tegemoet te gaan. Een dosis bitterzoetigheid (en een klein tikje zuur) is Lemon niet vreemd. Fijn is wederom het lome gitaargeweld. Winstpunt is dat de zang van Paul Hesen stabieler is gaan klinken, doordat hij deze beter op zijn krachten benut. 'It's Alright to Mess Up', zoals het tweede, ingetogen startende nummer heet is dan ook weer in lijn met de plaattitel. Verkloten ze het? Nee hoor. In plaats daarvan doen ze een oproep om vooral nooit op te geven.
De warme, dromerige liedjes zijn uitgesponnen en bevatten veel doelbewust gekozen herhaling. Daarmee bouwt het ensemble aan een vakkundige spanningsboog. Lemon zet met deze spacy, psychedelische en groovy plaat een stapje vooruit. Richting die illusie van perfectie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lemon/perfect-it-will-never-be/26079/
Meer Lemon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lemon
Deel dit artikel: