Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze leek van de aardbodem verdwenen, Leila. Nadat de in Londen wonende Iraanse in 1998 veel indruk maakte met haar debuutalbum Like Weather (uitgebracht op het platenlabel van Aphex Twin), en vriendjes werd met Björk en Plaid, leek haar muzikale bedje gespreid.
Het liep anders. Weliswaar bracht Leila nog een tweede album uit op het major label XL, maar dat werd maar matig ontvangen. Daarna werd het stil. In de begeleidende bio bij haar derde cd Blood, Looms and Blooms blijkt waarom. De afgelopen jaren verloor Leila kort achter elkaar haar beide ouders. Tja, dan staat je hoofd even niet naar keyboards, drumcomputers en A&R managers.
Het verklaart wellicht ook de enorme bezieling en diepgang die haar nieuwe album bezit. Ook snap je vast dat Blood, Looms and Blooms geen vrolijke plaat is geworden, ondanks titels als 'Daisies, Cats and Spacemen' en toastende kinderen in 'Little Acorns'.
Voor haar intieme liedjes gebruikt Leila nog altijd een mix van elektronica, gesampelde speelgoedinstrumenten en violen, waarbij de productie heerlijk morsig klinkt.
Zo is er het verontrustende 'Mettle', dat klinkt als Massive Attack in een vochtig riool en het door Martina Topley Bird (ex-Tricky) prettig nonchalant gezongen 'Deflect'. Ook de zeurende stem van Terry Hall (nog bekend van The Specials en Fun Boy Three) past perfect bij de herfstige, melancholieke vibe die Leila op Blood, Looms and Blooms neerzet.
Geen album voor feesten en partijen, maar wel haar beste tot nu toe.
http://www.kindamuzik.net/recensie/leila/blood-looms-and-blooms/17260/
Meer Leila op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/leila
Deel dit artikel: