Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Freak folk hadden we al, acid folk nog niet. Tom Wilson, frontman van de Canadese band Lee Harvey Osmond, geeft graag die genreduiding aan zijn mix van country, rockabilly, blues, rock en jazz. En de duistere, hypnotiserende opener 'The Love of One' mag meteen als voorbeeld dienen. Wilson is als een fluisterende Chuck Prophet. Zijn bandleden, acht vaste mannen en acht extra's, waaronder een stel Cowboy Junkies, verhogen de spanning met trage steelgitaren en warm koper.
Het zijn dan ook de langzame songs die indruk maken op A Quiet Evil, of dat nu een countryballade als 'I'm Going to Stay that Way' is of een donker jazzy nummertje als 'Cuckoo's Nest'. Als Wilson het tempo opschroeft echter verliest hij zijn spannende stijl en wordt hij te zeer een JJ Cale ('Queen Bee', 'Blade of Grass'). Tenzij er lekker grungy gerockt wordt als in 'Parkland'. De plaat heeft zeker zijn momenten, maar al met al kent de zelfbenoemde genremix 'acid folk' net wat teveel randjes die niet allemaal scherp genoeg zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lee-harvey-osmond/a-quiet-evil/20025/
Meer Lee Harvey Osmond op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lee-harvey-osmond
Deel dit artikel: