http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
LeATHERMØUTH | XO
De stembanden aan rafels.
CD, Epitaph
Tekst: Tijs Heesterbeek
Publicatiedatum: 19 maart 2009
Het is wel erg hoogdravend om je in je bandbiografie in dezelfde traditie te plaatsen als Bob Dylan, Dead Kennedys, Rage against the Machine en Green Day. LeATHERMØUTH, de band van My Chemical Romancegitarist Frank Iero, heeft namelijk dezelfde kritische houding tegenover de Amerikaanse regering. Nu mag My Chemical Romance bij vijftienjarige emokids misschien wel een grote status hebben, maar dat betekent nog niet dat Iero zich mag meten met voornoemde namen.
Toch probeert hij met LeATHERMØUTH de overstap te maken naar een wat volwassener publiek. En op het eerste gehoor lukt het hem ook nog redelijk aardig. Binnen een half uur spuugt hij tien liedjes uit over de nietsvermoedende luisteraar. Want LeATHERMØUTH is een heel stuk agressiever en bondiger dan het weids uitwaaierende geluid van My Chemical Romance. In de hardcore hoor je namen terug als Snapcase, Gallows en Converge. Iero laat het gitaarspelen over aan anderen en schreeuwt zijn stembanden aan rafels.
Maar na een aantal luisterbeurten blijft er weinig over van de bedoelingen van LeATHERMØUTH. De nummers zijn niet interessant genoeg, de teksten zijn niet zo wereldschokkend als de biografie doet vermoeden (Iero is vooral erg pissed off en bezig om zijn eigen demonen weg te zingen) en zijn ijzige stem mist body.
Of Iero met XO met open armen wordt ontvangen in de hardcore/punkscene valt te te bezien. Maar mocht dit album het startpunt zijn voor My Chemical Romancefans om het achterland van de gitarist te ontdekken, dan is XO geslaagd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/leatherm-uth/xo/18259/
Meer LeATHERMØUTH op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/leatherm-uth
Deel dit artikel: