• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lars Stigler | Mon Rideau Noir

We duiken maar weer eens terug erin.
CD, Karate Joe

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 03 november 2003

Aanvakelijk wilden we deze plaat nog af gaan doen als Labradford kopie. Een goede weliswaar, maar toch niet meer dan een kopie. Gelukkig dat we onze oren hebben uitgespoten, want anders zou Lars Stilger wel eens onheus bejegend hebben kunnen worden.

Stigler, die ook in verder onbekende bands als Contour en Mimi Secue zit, is een rasechte multi-instrumentalist die het hele album - op één baslijn na - zelf heeft ingespeeld. Drums, gitaar, electronica, basgitaar, de hele rimbam. Een man met een visie, want hoewel hij alles alleen en dus in etappes heeft moeten opnemen, is Mon Rideau Noir een opmerkelijk coherente plaat. En een mooie plaat vooral. Dromerige vergezichten, surrealistische nachtelijke stadswandelingen, bedwelmende luchtspiegelingen; zomaar wat beelden die deze zalvende klanktapijten kunnen opwekken. Labradford is dus niet heel ver verwijderd, maar dat geldt net zozeer voor Stars of the Lid, Windy and Carl, Yellow6 en af en toe zelfs voor de late Talk Talk. Lars Stigler voegt er echter een naïve schoonheid aan toe, een onbevangenheid die hem ongemerkt losweekt van zijn voorbeelden. Nooit wordt de toon overserieus of te zwaar melancholiek. Dat is nogal een ongebruikelijk aspect in de ambient / drone / postrock scene, maar Stigler doet het hier toch maar even. Alleen de neo-klassiek van 'Sommerschlaf (reprise)' zorgt even voor het doorbreken van de magie, maar verder staat Mon Rideau Noir helemaal vol met warme, helende soundscapes die we, als we eerlijk zijn, dit jaar nog niet hebben gehoord. We duiken maar weer eens terug erin.

http://www.kindamuzik.net/recensie/lars-stigler/mon-rideau-noir/4430/
Meer Lars Stigler op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lars-stigler