Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik moet steeds aan Low denken als ik naar deze plaat van Landing luister. De meest duidelijke overeenkomst en de reden hiervan is de harmonieuze zang van en de zanger en de zangeres. Ik hou er niet van om steeds naar een vergelijking te zoeken, meestal maakt het het iets gemakkelijker voor de lezer om het geluid ergens te plaatsen. Bij Passages Through kwam de referentie met Low onmiddellijk om de hoek kijken. Verschil met de mormonen van Low is dat er wat minder instrumenten gebruikt worden. De zwevende muziek van Landing doet wat dat betreft nog het meest aan Slowdive denken en kan soms iets teveel van het goede zijn. Vooral als het laat is en je ogen al zwaar beginnen te worden dan zorgt de muziek op deze plaat er wel voor dat ze vanzelf dicht vallen. Als je je aandacht erbij kan houden is het echter wel een lekkere droomplaat.
Het negen minuten lange openingsnummer zet gelijk de toon van de plaat en na een paar keer luisteren waardeer je de schoonheid die zit in het trage hypnotiserende gitaargeluid en de zoete, fluisterende vrouwenvocalen. Het gevaar is dat dat zwevende gitaargeluid opgaat in de omgeving, negen minuten lijken dan lang. Maar elke keer dat je het nummer luistert wordt het mooier en kom je er achter dat het zo hoort, negen minuten en niet korter. Niet alle nummers halen de negen minuten en ook dat is weer goed. Zo kan je je je aandacht erbij houden. ‘Hold Me Under’ gaat over op mannelijke vocalen en hier kom ik Low weer tegen, het fluisterende stemgeluid van iemand die een vlekkeloos karma bezit. Elegantie is het juiste woord. Nog een gevaar, het woord saai. Dodelijk voor elke artiest. Toch is er een grote mogelijkheid dat als je goede zin hebt en deze plaat opzet je hem oersaai vindt. De hele toon van Passages Through is namelijk troostend en liefkozend, melancholisch en dromerig. Voor heel veel mensen, waaronder ik zelf, zijn dit echter sleutelwoorden die meteen hun altijd aanwezige download- en platenkoopdrift activeren. Nog eenmaal rekt Landing een nummer uit als eleastiek in ‘Breathing’ wat maar liefst veertien minuten duurt. De lieflijk fluisterende vrouwenstem die bijna opgaat in de dromerige achtergrondmuziek is weer aanwezig. De gitaarpingels dalen neer en stijgen weer op de ruimte in met een gracieuze elegantie. Dus wrijf de slaap uit je ogen, zet wat koffie en laat je niet afschepen met een teleurstellend resultaat. Passages Through is het waard.
http://www.kindamuzik.net/recensie/landing/passages-through/3105/
Meer Landing op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/landing
Deel dit artikel: