Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met de dood van gitarist Dimebag Darrell in 2004 kwam een definitief einde aan het Panterahoofdstuk. Het zwarte gat dat hierdoor ontstond, zou worden opgevuld door bands die hadden meegelift op de hype die deze iconische formatie veroorzaakt had. Lamb of God is zo'n act die handig gebruik heeft gemaakt van de hype én in staat was om de ontstane leemte op te vullen.
Lamb of God werd opgericht aan het begin van de jaren negentig en kan geschaard worden onder de zogeheten New Wave of American Heavy Metal (NWOAHM), een stroming waarvan Pantera de voorhoede vormde. Het debuut Burn the Priest - de naam waaronder Lamb of God oorspronkelijk werd opgericht - maakte destijds grote indruk en met elk opvolgend album prolongeerde de band zijn verworven succes.
Ook op het zevende studiowerk Resolution hoef je geen radicale koerswijziging te verwachten. De op thrash gebaseerde metalcore, voorzien van de inmiddels bekende imposante stadionproductie, wordt met souplesse uitgevoerd en het gemak waarmee de nummers wegluisteren, is gelijk aan een gedegen schijtbeurt in de ochtend na een flinke avond zuipen: heerlijk ontspannen kost het geen enkele moeite en nadien word je overmand door dat diepe gevoel van tevredenheid.
Alle vertrouwde ingrediënten als groovende akkoorden, machtige breaks en catchy hooks worden weer uit de kast getrokken. Evenals de Slayerlicks in 'The Undertow' en de epische keyboards in 'King Me'. Maar daarin schuilt ook meteen de valkuil van Resolution: de overdaad. De kracht van het momentum gaat verloren, omdat elke tien seconde een pakkende hook om je oren komt vliegen. Een betere dosering zou meer effect sorteren. Desalniettemin: voor de trouwe fans een vertrouwd verschijnsel. Voor nieuwkomers een overweldigend nieuwe ervaring.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lamb-of-god/resolution-1660/22493/
Meer Lamb of God op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lamb-of-god
Deel dit artikel: