Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ladyfinger (ne) is een band in een muzikaal vacuüm. Waar in de jaren negentig indie en metal elkaar vonden en liedjesbands-met-harde gitaren als Therapy?, Nirvana en Screaming Trees de toon aangaven, daar is het gat tussen de genres anno 2009 weer minstens net zo groot als in de jaren tachtig. Dus is Dusk te hard en te recht vooruit voor fans van MGMT en Vampire Weekend en juist te soft en te bescheiden voor wie luistert naar Isis en Mastodon. Zelfs al deelt Ladyfinger (ne) met die bands wel topproducer Matt Bayles.
Voor wie zich niet te sterk aan één van beiden kampen gecommitteerd heeft, is er bij Ladyfinger (ne) genoeg te halen. De band uit Omaha, Nebraska (vandaar dat (ne) in de bandnaam) begeeft zich wel net te vaak op al te obligate indierockpaden om van een echte knalplaat te kunnen spreken. Maar de groep heeft in Chris Machmuller een zanger met een sterke, warme stem die zelfs het mindere materiaal het nodige cachet geeft.
In vergelijking met voorgang Heavy Hands is er ook vooruitgang geboekt wat betreft de afwisseling van het songmateriaal; Dusk klinkt in tegenstelling tot die plaat niet als een verzameling variaties op hetzelfde liedje. Maar het belangrijkste is toch dat Ladyfinger (ne) een aantal sterke singles in de aanbieding heeft die de perfecte combinatie van meespring- en meezingbaarheid hebben, zoals daar zijn 'Work Party', 'Let's Get Married' en 'Little Things'. Vijftien jaar geleden zouden het gegarandeerde wereldhits zijn geweest, nu zou het genoeg moeten zijn voor in ieder geval een cultstatus.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ladyfinger-ne/dusk/18688/
Meer Ladyfinger (ne) op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ladyfinger-ne
Deel dit artikel: