Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De koppigheid dwingt toch respect af. Dit is alweer het veertiende album van de Finse gitaarrockers Kumikameli en zelfs na deze lange carrière lijkt er geen enkele behoefte te bestaan met de wereld buiten Finland te communiceren. Een mooi hoesje zit er bij de cd, maar geen woord in het Engels. Het voordeel is dat dit prachtige teksten oplevert, zoals "Pikku lapsi paperinukelta / leikas irti sydämen ja pään / räpiköit kuin jään alla / etkä löytäis reikää, josta happea haukata" in het nummer 'Sönder'. Ik moest meteen denken aan de betere exponenten van de geluidspoëzie, waar men dichten als het produceren van spannende klanken met letters en lettergrepen begrijpt.
Nu hebben we op dit album natuurlijk gewoon met Fins te maken en zijn de teksten zeer waarschijnlijk een stuk nietszeggender dan ik met mijn referentie naar geluidspoëzie aan het bij elkaar dromen ben. Direct, mannelijk en ouderwets is zo mijn inschatting - net als de muziek. Een iets te prominent naar voren gemixte stem wordt ondersteund door gitaren en drums die zich in het al vaak betreden gebied tussen Motörhead, AC/DC en NYC hardcore bewegen. Allemaal zeer goed uitgevoerd en live vast alleszins te verteren met een stevige pot bier.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kumikameli/kinahmo/6946/
Meer Kumikameli op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kumikameli
Deel dit artikel: