Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vorig jaar liet het Braziliaanse Krisiun met Bloodshed zien dat ook deathmetal open staat voor experimentele elementen. Bij Krisiun uitte zich dat in atmosferische intro’s en outro’s die als spookachtige schaduwen over de zware riffs en megasnelle blasbeats hingen. AssassiNation is dan een stukje compacter en de invloed van Bloodshed is beperkt tot minieme details.
Krisiun levert echter geen half werk; de band is een driekoppig beest, simpel. Vooral Max Kolesne maakt het verschil, de enige, oprechte en echte opvolger van Morbid Angels Pete Sandoval – je vraagt je af of hij niet stiekem drie benen heeft, met ieder twee voeten, zelfs. Die immense strakheid van de drums bepaald een groot deel van het geluid. De drums zetten het kader uit, de rest mag binnen die lijntjes tekeer gaan. Dat levert een strak stuk canvas op waar gitarist Moyses Kolesne zijn venijnige riffs tegenaan mag kwakken. In de beperking toont zich de meester, want Moyses Kolesne weet binnen die lijnen behoorlijk inventieve riffs los te laten. Met name ‘Vicious Wrath’ en ‘Natural Genocide’ maken indruk door de snelle gitaarloopjes en furieuze mini-solo’s. Wat weer scherp contrasteert met de oerriffs van ‘Father’s Perversion’, waar de vocalen van bassist/zanger Alex Camargo de hoofdrol opeisen. Diep grommend als David Vincent op zijn kwaadst.
De albumtitel is zo ongeveer het enige simpele aan AssissiNation. Krisiun toont zich technische grootmeesters aan de death metal-school en komt pas een beetje tot rust met het laatste extraatje, een cover van Motörheads ‘Sweet Revenge’. Zoals Lemmy ooit al ‘Hello Victims’ riep, bromt Krisiun nu ‘Goodbye Victims’ en lacht naar de gaten in je oren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/krisiun/assassination/12111/
Meer Krisiun op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/krisiun
Deel dit artikel: