Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie debuteert met een driedubbelaar is overmoedig, narcistisch of idioot. Dat zou je althans denken. Toch kun je Christophe Hoeffel alias Kris Menace na beluistering van zijn debuutalbum Idiosyncrasies hooguit van het eerste betichten.
De Duitser met Franse vrienden maakte de afgelopen drie jaar razendsnel naam als de neo-discodon met handen als gouden glitterbollen. Robbie Williams, Moby en Róisín Murphy rammelden aan z'n deur om zijn sappige remixen (die je keurig gerangschikt terugvindt op de derde cd) en zijn singles staken omhoog uit de platenkoffers van Erol Alkan, Laurent Garnier en Felix da Housecat.
Met die laatste kun je Menace' toegankelijke en slim gebouwde discodeuntjes wel een beetje vergelijken. Net als ome Felix plundert Menace schaamteloos zijn collectie dansklassiekers, waaronder veel Italodisco.
Zo is 'Discopolis' grotendeels gebouwd op een sample van Kano's 'Another Life' (een discohit uit 1983), komt het basloopje op Artificial van Anthony Rothers 'Father' en doen housepioniers Spooky vrolijk mee op de cover van hun eigen raveklassieker 'Stereophonic'. Maar zelfs doorgewinterde trainspotters moeten toegeven dat de gewiekste ekster Menace verdomd aanstekelijke clubtunes maakt met z'n buit.
Wie zijn singles (al dan niet samen met Alan Braxe en Fred Falke geproduceerd) misliep, maakt die fout goed door onverwijld Idiosyncrasies aan te schaffen. Wie de discobol liefheeft, krijgt drie schijfjes waar voor z'n geld.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kris-menace/idiosyncrasies/18479/
Meer Kris Menace op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kris-menace
Deel dit artikel: