Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie Kong in de jaren negentig heeft zien optreden zal dat niet snel vergeten. De quadrofonische opstelling van de band (bandleden op vier kleine podia aan de zijkant, publiek in het midden) was een unicum dat zorgde voor een aparte livebeleving. Tel daar een ongrijpbare, eclectische muziekstijl bij op, en je hebt te maken met een band waar Nederland trots op mag zijn.
Wellicht aangestoken door een aantal tijdgenoten pakt ook Kong de draad weer op, zij het met bassist Mark Drillich als enige originele lid. Zijn zoektocht naar nieuwe muzikanten resulteert nu in What It Seems Is What You Get. Oud Kong-gitarist Dirk de Vries produceerde het album, zodat de nieuwe bezetting klinkt als een feest der herkenning.
What It Seems Is What You Get grijpt zelfs terug naar het debuut Mute Poet Vocalizer, tevens het beste Kongalbum. De instrumentale avonturen van het viertal zijn gitaargedreven, tegen de achtergrond van sfeervolle samples en synths die zelfs rustige stukken opsieren met een wrang en ongemakkelijk randje. Verschillen zijn er ook. Het geluid is wat minder gemeen en de groove van drumster Mandy Hopman is wat houterig, al zou dat ook voor industrieel door kunnen gaan.
Reünies missen in de regel de bevlogenheid van de oorspronkelijke variant. Hoewel What It Seems Is What You Get niet onderdoet voor het meer elektronische latere werk, lukt het ook Kong niet om zijn eigen hoogtijdagen te overtreffen. Daar staat tegenover dat er weinig andere vissen zwemmen in de vijver van Kong. De band is zelfs na een zevenjarige pauze nog een aangenaam buitenbeentje dat met een nieuwe plaat een mooie aanleiding creëert om te toeren. Grijp in ieder geval de kans om ze een keer live te zien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kong/what-it-seems-is-what-you-get/18370/
Meer Kong op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kong
Deel dit artikel: