Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kinski is een band die steeds beter wordt en die vooral steeds meer consistente albums aflevert. Zo staan er op Airs above Your Station en Alpine Static - om het bij hun twee eerdere Subpopalbums te houden - een aantal heel mooie nummers, maar is de samenhang of het niveau niet over de hele lijn van hetzelfde kaliber.
Dit heeft uiteraard te maken met de experimenteerdrang die Kinski toch wel siert. Zoals Don’t Climb on and Take the Holy Water eerder aangaf, kan dit echter evenzeer uitmonden in richtingloze soundscapes die onder hun eigen gewicht bezwijken.
Op Down below It’s Chaos is hiervan gelukkig niets te merken en dit zorgt ervoor dat het één van de beste releases van Kinski tot op heden is. Het viertal kiest bewust voor een licht overstuurde gitaarsound die op stonerrock gebaseerd is, maar de band verzandt nooit in een banale groove en weet de nummers met de nodige subtiliteit te kaderen. Voeg daarbij de psychedelische inslag die de band al sinds mensenheugnis in zich draagt - inclusief de dwarsfluit - en je krijgt een resultaat dat bijzonder goed in het gehoor ligt.
‘Crybaby Blowout’ opent met een geweldige riff waar naderhand de nodige psychedelica aan toegevoegd wordt en zet zo de toon voor een sonische luistertrip tussen metal en soundscapes. Daarbij voegt gitarist Chris Martin voor het eerst in Kinski’s bestaan op regelmatige tijdstippen zangpartijen toe die voor de nodige variatie zorgen.
Tenmidden van de gebalde songs bevinden zich enkele nummers die de zeven minutengrens overschrijden en die het brede spectrum van Kinski’s potentieel belichten. Zo opent ‘Plain, Steal, Drive’ met een ingetogen intro dat na enige tijd dynamisch overgaat in een harder stuk, zonder clichématig over te komen. Kinski lijkt eindelijk op kruissnelheid te zijn gekomen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/kinski/down-below-it-s-chaos/15892/
Meer Kinski op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kinski
Deel dit artikel: